As perguntas formuladas até agora polos distintos representantes da Fiscalía nas primeiras sesións do xuízo ao procés están a pivotar basicamente arredor das actividades políticas e institucionais das persoas acusadas. Até o de agora o Ministerio Público non achega ningunha proba que xustifique os cargos e que a causa se estea vendo non no Tribunal Superior de Xustiza de Catalunya —a súa instancia natural, dado onde se produciron os feitos que se xulgan—, senón no Tribunal Supremo.
Este comportamento dos fiscais está a producir certa perplexidade nos meios españois, que se perguntan se estamos perante unha estratexia do Ministerio Público —que deixaría o material acusatorio para o interrogatorio ás testemuñas ou se simplesmente a causa é tan fráxil que non se sostén nas interpelacións directas ás persoas acusadas.
En todo caso, as defensas anotáronse un bon tanto ao ter comunicado o executivo central ao Tribunal Supremo que, de acordo con todos os datos disponíbeis, o Goberno Raxoi en ningún momento valorou a hipótese de declarar o estado de sitio após o Parlament ter aprobado a declaración unilateral de independencia o 27 de outubro.
As defensas alegarán que a non activación do estado de sitio é unha proba incontestábel da inexistencia dos delitos de rebelión e sedición.