Pola costa entre Cee e a praia de Gures

A de maior lonxitude é a da ría de Corcubión da que ocupa o fondo e toda a banda esquerda que se prolonga cara á enseada do Ézaro. Correspóndese cunha pequena zona de fondo de ría e un longo tramo rochoso, recortado, abrupto e de difícil acceso, sen posibilidade de facer un percorrido continuo. Comezamos na contorna urbana que permite percorrer a praia de Cee ou da Xunqueira e continuar até o porto, alí hai que rodear os vellos estaleiros para volver de novo á beira do mar ao pé da EDAR e seguir até o porto de Brens desde onde temos que dar outro rodeo polo perímetro da instalación industrial, cruzar o rego de Brens e un pouco máis adiante coller un camiño entre unhas casas que permite baixar á praia da frecha da desembocadura do rego de Brens, e se a marea está baixa camiñar polas pedras da Ostreira. Paraxe: Ría de Corcubión e Cee | Concello: Cee | Dificultade: Media Logo hai que volver á estrada, xa que aínda que é posíbel seguir pola beira até a praia das Leiriñas, a distancia é moita, o interese escaso, e o tempo e o esforzo de máis para o proveito, porque hai varios puntos nos que non se pode continuar pola beira e por enriba do cantil hai que camiñar por entre o toxo. Desde a estrada hai que coller logo o desvío que nos leva á praia das Leiriñas desde onde, se o mar está baixo, nos podemos mover a un lado e a outro e seguir pola beira até o Canizo e a punta da Ameixenda, desde a que temos unha vista do castelo do Príncipe. O espazo ocupado polo castelo proxéctase no mar e está valado e sen posibilidade de acceso o que fai imposíbel a continuación do traxecto pola beira do mar, polo que desde a punta da Ameixenda temos que subir á estrada para baixar máis adiante á Camboa, outro seo cun coído desde o que é posíbel ir, cara atrás, até a punta do Casteliño, desde onde temos outra vista do castelo, e, cara adiante, até a punta do Cabezo. Se desde aquí podemos subir ao cantil e logo atopar o carreiro que por entre os toxos nos deixa pasar ao monte de Caneliñas, aforramos ter que volver atrás, subir á estrada e baixar a Caneliñas, porque o monte ao non ter bosque, aínda que non ten camiños marcados permite un percorrido polo seu perímetro. Pasada a enseada de Caneliñas podemos tentar o percorrido pola beira da costa ou subir até o miradoiro da punta do Sicho e coller o carreiro polo que se baixa á praia de Gures onde rematamos a andaina. Continuar até o Ézaro, xa no concello de Dumbría, é imposíbel pola verticalidade do relevo e polo mesto do mato de toxos.