Destilando o desacougo da memoria

Pablo Lago Dantas ten as súas raíces en Cesantes, Redondela. Decidiu emigrar de mozo para explorar un inexorábel impulso artístico que era incapaz de desenvolver nun mundo rural que o afogaba. Tras 20 anos vivindo fóra, e tras labrar unha carreira máis que respectábel na fotografía, volve tralos seus pasos para intentar facer fronte ao latente conflito interno para coa súa familia, a súa identidade e as pantasmas do pasado, utilizando para iso a augardente como medio espirituoso e catalizador, erixíndose como narrador e poñendo o foco, sobre o que todo vai xirar, na súa avoa, Alicia Alján. A avoa, matriarca da familia, posúe unha sabedoría de vida irrefutábel. A avanzada idade e os achaques propios xa non lle deixan facer todo o que ela quixer, mais iso non mingua o seu sentido do humor. A súa rutina diaria limítase a dar de comer ás pitas, axudar nas tarefas da casa, xogar ás cartas ou matar o tempo observando o horizonte, agardando o inexorábel momento de mudarse "á segunda casa", onde xa non lle vai doer nada. A chegada do augardenteiro, Santi, inicia un proceso ancestral de reconversión da materia prima (sólido, gas, líquido) que lle serve ao director como metáfora da transformación e que filma cunha exquisitez e rigor encomiábeis como documento para a posteridade dunha tradición en vías de extinción. Pouco a pouco, o home enxoito de xesto adusto e poucas palabras vai cobrando un protagonismo similar á da avoa de Pablo. Santi pertence a unha xeración anterior á de Pablo, anda polos 60. Nunca saíu da aldea e a súa face está marcada pola época negra das drogas. É moi eficaz no seu traballo pero semella fóra de lugar, non semella estar a gusto como si manifesta a familia do director, que asume o mundo rural como a súa forma de vida. A Santi gústalle pintar. E faino onde pode e cando pode. Un cartón de viño sérvelle perfectamente. Santi descóbrese entón como un George Bailey (pero sen final feliz capriano) que non puido saír do pobo, un alter ego do que podería terse convertido Pablo Lago Dantas se non decidise voar lonxe para explorar as súas inquietudes artísticas. Producida por Diana Toucedo, O auto das ánimas é un documental sobre a identidade, a familia e a morte construído sobre os pensamentos, anhelos, rancores, remorsos e divagacións introspectivas do propio director que se proxectan de mil maneiras distintas nunha sorte de experiencia colectiva de temáticas universais pero significación tan dispar como as experiencias de cada quen... no seu pasado.