Antía Yáñez: "Este relato supuxo un encontro cunha versión de min mesma de 2014 que xa non son"

—A saúde mental e as relacións amorosas son temas recorrentes nas súas novelas. Como definiría o caso da protagonista do relato? É unha moza que chega a unha cidade nova e está en proceso de asentarse e deixar atrás o seu pasado. Porén, lembra etapas da súa vida que considera malas nese intre, como a ruptura sentimental, aínda que noutro momento foron boas. Ademais está a presenza dunha persoa do traballo que lle anima a “cambiar o chip” e deixar o pasado atrás, todo iso acompañado de feitos estraños. —Por que decidiu manter no anonimato á protagonista? O que atopamos no relato son as súas reflexións e pensamentos internos. Temos a súa perspectiva propia do que está a vivir. Non darlle nome propio fai tamén que calquera de nós poda chegar a ser ela. —Todas as experiencias vividas pola protagonista ao longo do relato son un reflexo do seu feble estado mental tras cortar coa súa parella e cambiar de cidade? Si, xógase co psicolóxico. A miña intención era confundir o lector para que non estea seguro do que é verdade e do que non até o final. Unha persoa baixa de ánimos tamén da, desde fora, a imaxe de que o que di é froito dunha mala racha e por iso non a cremos a priori. Isto dábame pé a ir aumentando o clímax do relato. —Gostei de certas similitudes que atopei entre a trama do relato e o libro Senlleiras. Hai unha intención aitoral tras elas? Non, é un estilo innato e propio. Sempre me interesou moito o paranormal aínda que non creo nel. Tamén teño unha gran interese nas historias de misterio e asasinato. Escribir é un traballo laborioso e que mellor que levar os teus gustos persoais á túa profesión. En A marca da materia prima non me fun tanto polo esotérico e o paranormal. Considero que todo o acontecido neste relato pode chegar a ser real aínda que xogue en todo momento co misterio. Nove relatos nos que mergullarse durante o verán e desfrutar da nosa literatura —De onde xurde a inspiración para escribir A marca da materia prima? Son oínte de pódcasts de True Crime e fan de películas do estilo de A Matanza de Texas. A inspiración vén dese tipo de contidos. Ademais apetecíame que o ambiente e a tensión foran in crecendo. Foi todo un reto para min conseguilo. É o meu relato máis de terror e foi todo un desafío persoal volver a ese xénero que tanto me gustaba ler cando era pequena. O relato pasou por distintas modificacións, pero as súas orixes son de 2014. A Antía de agora non é a mesma despois de dez anos e foi unha maneira tamén de reencontrarme con esa versión de min mesma que xa non son. —Que é esa "materia prima" á que se fai referencia ao longo do relato? Para min, a 'materia prima' que presento no relato é algo físico e palpable que se ve. Con todo, a miña intención é non ser clara en que é exactamente para que cada lector saque as súas propias conclusións. O meu crebacabezas deste relato encaixa dunha maneira, mais para outras persoas pode facelo doutra forma distinta.