Bieito Ledo: "Tiven a liberdade de escoller a literatura, un eido no que me sinto enormemente satisfeito"

—Como recibe o Premio Celanova, Casa dos Poetas? Emocionado, agradecido e ledo. Levar un premio que xa recibiron persoas como Xosé Luís Méndez Ferrín, Uxío Novoneira, Ricardo Carvalho Calero, Xosé Neira Vilas, Francisco del Riego... É un auténtico orgullo. Ademais, a maioría das persoas premiadas están relacionadas coa literatura. A moitas delas, incluso, publiqueilles eu algún libro. Polo tanto, recibir algo así, como editor e como dinamizador da cultura galega éncheme de satisfacción e de enerxía positiva. —Despois de tantos anos traballando neste eido, cal é a lectura que fai? Hai unha idea que me gusta moito. Na vida hai dous camiños diferentes que hai que escoller: ter para ser (qualitas) ou ser para ter (quantitas). Non se pode andar polos dous de maneira simultánea. E o que queda na historia é a qualitas, porque o outro en realidade é o que nos serve para poder comer tres veces ao día e ter un lugar onde durmir. A qualitas é o que imos transmitindo de xeración en xeración, o que nos leva á filosofía e á busca de respostas para as preguntas 'como somos? De onde vimos? Para onde imos?'. Isto é o que nos define como seres humanos e como galegos. O libro é fundamental para este camiño e por iso nunca vai desaparecer, por moitas tecnoloxías ou intelixencias artificiais que veñan. Tiven a liberdade e a oportunidade de escoller este eido, no que me sinto enormemente satisfeito. Estou xa na tardiña da vida, mais coas alforxas cheas de vivencias -que non doutras cousas-, polo que me sinto enormemente afortunado de terme atopado con toda a xente coa que me crucei. É unha sorte que me deu a vida: ter a oportunidade de desenvolverme como o fixen e de enriquecerme do que aportaron as persoas que estiveron antes. —Como ve o sector editorial actualmente? Nestes momentos, a riqueza que temos a nivel de literatura infantil, xuvenil, ensaio e investigación... É inmensa. A poesía que temos hoxe na Galiza, segundo os entendidos, é a mellor do Estado tendo en conta todas as linguas. E non só no mundo do libro, tamén no audiovisual ou no deseño. Iso crea en nós unha sensación de orgullo, aínda que queda moito por traballar para sermos donos do noso destino. Temos o pracer de que estamos reinventando e redescubrindo o noso territorio, o noso país. Sociedades como as de Suecia, Dinamarca ou Suíza poden medrar, ter máis produto interior bruto, mais xa están feitos, non hai marxe para a reinvención. O noso é un país que estamos recreando. Temos que superar o laio no que nos situamos en moitas ocasións e quedarnos coa enerxía positiva, contaxiarnos da colaboración. Hai que levantar a cabeza e o peito e demostrar o orgullo do que estamos facendo. Creo que estamos madurando, tanto a nivel sociolóxico como político e científico, nesa sensación de que temos que unir esforzos para apoiar ese camiño que estamos construíndo colectivamente. Isto tampouco quere dicir que deixemos de criticar todas as cousas que se fan mal, loxicamente, mais si que temos que pór o foco e a enerxía no camiño conxunto. Todas as persoas somos necesarias para converter a nosa terra nun país punteiro. De feito, en moitas cousas estamos sendo a cabeza do mundo, e iso é moi importante.