A inmediatez e o poder da palabra escrita

Ter un compañeiro de traballo de 20 anos faite reflexionar sobre moitos aspectos, entre eles, a inmediatez. O outro día, nunha conversa de traballo, estábamos falando dos títulos e díxenlle "h4". Por un momento pensei que me respondería: "tocado e afundido", pero non foi así. Conteille entón que cando nós eramos pequenos, tiñamos que debuxar o taboleiro nunha folla de papel e distribuír como bos estrategas as nosas naves se queríamos xogar aos barquiños. Era todo un proceso que, aínda que non comportaba demasiado tempo, facíase imprescindible para poder empezar o xogo. Imaxino que pensou que tiña unha compañeira doutro planeta, pero a única resposta que obtiven foi unha risa. Agora só tes que premer un botón e empezar a partida. Non necesitas nin un amigo para xogar. E así, con todo. Os h1, h2, h3, h4... son encabezados diferenciados por tamaño e importancia. Son utilizados polos copywriters nos seus textos e forman parte da estratexia de subida de posición orgánica de calquera web que queira ser visible e figurar dentro dos primeiros postos en Google, o motor de busca máis relevante a día de hoxe. Estes textos configúranse a través de palabras clave que teñen que situarse en lugares específicos ao longo do post seguindo unha estrutura practicamente predeterminada que figura na maioría de artigos que podemos ler en internet. Os copies traballan con rapidez e fluidez dun xeito que poderíamos cualificar de mecánico. Xa sexa de perfumes, de pneumáticos ou de xoias, un copy pode escribir de calquera tema aínda sen nada saber del. Deixo claro, antes de seguir, que non teño intención algunha de tirar pedras contra o seu tellado, senón só debullar unha realidade. Os 'copywriters' escriben textos de diferentes extensións por hora como se fosen máquinas expendedoras de palabras As entregas están aí e o tempo material do que dispoñen non chega para facer unha investigación e facer un artigo máis elaborado, que sería o que á maioría lle gustaría facer (ou non). O funcionamento é sinxelo, buscar catro referencias, copiar, pegar e facer unha pequena reforma para que teña coherencia o escrito. Escriben textos de diferentes extensións por hora como se fosen máquinas expendedoras de palabras. Por non falar do boom da intelixencia artificial na redacción de calquera tipo de contido, tema este outro que xa está dando moito que falar. Sen tempo, sen esforzo, sen reflexión Logo, está a recepción desas palabras. Todo o que se expende, consúmese. Entón é cando aparecen os que navegan pola internet ou, o que é o mesmo, a inmensa maioría dos mortais. As buscas son vertixinosas cando aprema a necesidade de obter un dato, unha información. As lecturas son verticais e dirixidas a encontrar o que se quere cun mero atallo de teclado. Basta un simple ctrl+f para chegar a onde se quere chegar. É, neste punto, cando me pregunto polo poder da palabra escrita. O mundo supura impaciencia e ansiedade de tal xeito que o consumo é inmediato. Desfixéronse os procesos e os tempos son distintos. Ninguén quere esperar e todos queremos un resultado instantáneo ante a nosa necesidade de rapidez en conseguir algo sen esforzo e calquera información nos sacia sen nin sequera contrastala. Escribimos e lemos para conseguir un feedback ao minuto, sen pensar, sen reflexión. A mensaxería é tan instantánea que sacrificamos a riqueza da linguaxe e a profundidade do pensamento para quedarnos no máis superficial, non somos capaces de parar un momento para razoar. Salvagardar a escritura A comunicación é tan fragmentada a día de hoxe, que resulta case impensable escribir máis de dez liñas seguidas por mor de ternos adaptado aos sistemas de mensaxería como WhatsApp e ás redes sociais. Amais, as imaxes e os vídeos neste tipo de plataformas teñen cada vez maior peso, deixando en segundo lugar a palabra. Os móbiles, apéndices dos nosos corpos, permiten esa velocidade de resposta. Podemos contestar nun minuto en calquera momento, pero penso que comporta unha perda de transmisión de pensamentos máis profundos e críticos. A escritura e a lectura requiren tempo e dedicación e a comunicación dixital fai que se vaia perdendo pouco a pouco o poder da palabra escrita. E non hai tanto tempo era distinto. Antes escribíanse cartas, por exemplo, unha actividade que se vai perdendo, pero onde se expresaban pensamentos, sentimentos, ideas... que partían dunha reflexión e dunha análise máis profunda. E é a cultura da inmediatez a que fai que se vaian marxinando estas actividades que requiren tempo e traballo. Porén, agardo non se perda de todo. Hai que pensar que a palabra escrita é milenaria e por algo é.