Jackson Renner: "Con Bonito pra chover quero presentar o Brasil auténtico, non só a parte se adoita coñecer"

—Como nace Bonito pra chover? Eu levaba un tempo cavilando arredor da idea de unir aínda máis a miña terra coa Galiza que me acolleu. Son unha persoa á que lle gusta moito a cultura e que ten moitas amizades en diferentes áreas. Ademais, Santiago é unha cidade cunha oferta cultural moi ampla con festivais moi diversos. Por todo isto decidín que tiña que atreverme a organizar algo que aproximara a xente da miña zona, principalmente, do nordeste do Brasil. Síntome como se estivese abrindo as portas da miña casa, do Ceará. Quería presentar o Brasil auténtico, non só a parte comercial que adoita chegar aquí. O Brasil non é só Rio, samba, fútbol e feijoada. No festival contamos con xente que se sae dos circuítos habituais. Por suposto, sen desmerecer o que xa hai, mais son cousas que xa se coñecen e eu quería presentar algo máis. Bonito pra chover é unha expresión que se di na miña zona nos días nubrados. A chuvia trae cousas boas, fartura na terra, alimento para o gando, auga para os ríos e lagos... A perspectiva é diferente que a da Galiza porque é unha terra seca, con sol practicamente todos os días do ano. A chuvia é esperanza. De feito, moitos filmes brasileiros rematan con chuvia precisamente por isto. —Como decidiu que ramas artísticas ou culturais ían estar presentes? Pensando en organizar algo só de música, por exemplo, facíase demasiado, porque é a primeira edición e non temos patrocinios nin nada similar. Así que decidín tirar polo que a min me parecía bonito ofrecer, que ao final é facer unha festa para os sentidos. Aproveitei o contacto que teño con poetas, tanto no Brasil como na Galiza. De feito, a Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega (AELG) está apoiando o noso recital poético. Tamén contamos cunha exposición de fotografía, para que a xente poida sentir a través da vista. E o mesmo coa gastronomía: sentir o Brasil mediante o roteiro de tapas co que contamos. Os restaurantes que participan fano ben porque son persoas brasileiras que abriron o seu negocio ou ben porque aínda sendo galegas teñen brasileiras contratadas e querían sumarse a esta iniciativa. Espero que as súas propostas sorprendan a xente e que a deixen con ganas de volver. Deume mágoa non poder contar con nada do ámbito teatral, mais espero poder incorporalo nas vindeiras edicións, ben directamente desde o Brasil ou de xente brasileira que está en Europa. Ao final o festival tamén está pensado para presentar xente que xa vive na diáspora. —Entón, as expectativas son convertelo nun festival anual? Efectivamente. A idea é que esta primeira edición sirva para impulsar o festival e que as institucións e as empresas, tanto do Brasil como da Galiza, poidan interesarse no que facemos e incluso propor persoas que poidan achegarse para formar parte do cartaz. De feito, a parte de cinema xa está nomeada como a I Mostra de Cinema Brasileiro en Compostela. Espero que nos próximos anos vaiamos medrando e que poidamos ter máis olladas do Brasil. A idea é aproximar as nosas linguas, mais tamén a cultura popular, as cousas do pobo, porque na realidade é moi parecida.