Manuel López Poy e Kundo Kunch: "Quixemos facer un libro para todos os públicos para dar a coñecer a figura de Antonio Soto"

Cales foron os seus primeiros pensamentos ao involucrarse na creación de Carne para cans? Manuel López Poy: Manel Cráneo, de Demo Editorial, e Xavier Alcalá, que escribiu o prólogo da obra e investigara a historia de Antonio Soto, propuxéronme levala ao formato cómic. Manel tamén buscou a Kundo, posto que todo sucede na Arxentina. Naquel momento eu ignoraba completamente a existencia de Antonio Soto. Falamos dun rapaz que o levan á Arxentina. Non é unha decisión propia, senón familiar. Alí leva unha vida moi dura e faise sindicalista. Así, acaba converténdose nunha persoa que loita en terra allea polos dereitos da xente. Pareceume tan incríbel que quixen pórme a traballar. Investigar foi a parte máis apaixonante do traballo porque fun descubrindo unha historia que me encanta. Ao contrario que noutras novelas gráficas que fixen, como a de María Casares ou a de Valle Inclán, aquí partín de cero. Kundo Kunch: Cando Manel me propuxo o proxecto dixen automaticamente que si. Eu xa coñecía a historia de Antonio Soto, especialmente a raíz do traballo de Osvaldo Bayer. El escribiu o libro Os vingadores da Patagonia tráxica, que logo tivo a súa película, no que retrataba estes feitos. Aínda así, tamén me proporcionaron outro tipo de documentación, especialmente relativa á figura de Soto en concreto. Son feitos moi coñecidos na Arxentina, mais descoñecidos na Galiza. K.K.: Foi algo que me sorprendeu. Eu non sabía que a figura de Antonio Soto non era recoñecida na Galiza. Por iso me parece fundamental o traballo de Manel e de Demo: a través da cultura están dando a coñecer figuras importantes para a historia internacional. Á hora de debuxar a historia intentei non sentirme condicionado polo que xa sabía. Eu teño un estilo moi particular e non quería facer unha réplica. Non podemos esquecer que estamos facendo unha reinterpretación duns feitos. A verdade é que me sentín moi cómodo desde o comezo porque tiven a liberdade para poder facer isto. Como un dos obxectivos do proxecto era dar a coñecer a figura de Antonio Soto entre a xente que non o coñecía, quixemos facer un libro para todos os públicos. E creo que o conseguimos, porque en Viñetas desde o Atlántico falamos con persoas desde os 20 até os 70 anos. Creo que é un libro que transcende. M.L.P.: A iniciativa de Manel é moi acertada porque dá a coñecer un personaxe que é moi noso, mais do que non tiñamos nin idea. Claro, seguramente haberá persoas que si, mais no que respecta ao público xeral, non. Ao facelo no formato de banda deseñada e co traballo magnífico de Kundo permite que funcione ben e que sexa algo atractivo para un público moi amplo. Como foi o proceso de traballo conxunto? M.L.P.: Entendémonos moi ben. Coñecémonos este verán no Viñetas desde o Atlántico, mais tivemos unha dinámica de traballo moi fluída, aínda coa distancia. Sempre tento facer unha proposta de guión, mais que os debuxantes teñan liberdade para propor outras cousas. K.K.: Foi bastante natural. Eu ía enviando as viñetas cada poucas páxinas para ter o punto de vista de Manuel e facer as correccións necesarias, mais sentín que tiña moita liberdade para desenvolver a historia, intentando respectar o guión por suposto, polo que non tivemos ningún inconveniente.