Tone Martínez: "Cando vimos o Mosteiro de Bergondo tivemos claro que había que intervilo artisticamente"

—Por que decidiron crear esta mostra? Son un dos fundadores da compañía Galeatro e desde hai uns anos comezamos a dar aulas de teatro para crianzas en Malpica de Bergantiños, Ordes, Oleiros, Carballo, Sigüeiro... Mais Bergondo foi o lugar no que comezamos. Foi habendo unha necesidade entre as familias para facer teatro de adultos. Aí foi cando creamos a Asociación Catro Gatos, coa que xa levamos seis anos. O ano pasado fomos ensaiar nunha sala do Mosteiro e cando vimos o espazo, que parece un curral de comedias, tivemos claro que había que intervilo artisticamente. Comezou a rodar a maquinaria, pedimos unha axuda á Deputación da Coruña e a colaboración do Concello e montamos esta primeira mostra. —A idea é ter unha toma de contacto e poder continuar coa mostra durante os próximos anos? Efectivamente. Por iso só hai dous días de programación. Queremos ver como entra dentro da veciñanza. Mais a idea é que medre, que cada vez haxa máis compañías profesionais que poidan utilizar este espazo e que non quede aquí. Aínda así, a idea desta mostra tamén é que o teatro amador teña o seu oco. —Desde Catro Gatos ides presentar Río Bravo. É unha versión da obra de Chévere. Estreouse nos anos 80, foi o seu gran boom no teatro galego. É unha obra que todo o mundo lembra, mais aínda cando se fixo a nova montaxe polo 25 aniversario, xa que chegou a xente que non a puidera ver na súa estrea. É unha parodia dos western, que tan de moda estiveron. Decidimos meternos a producir este espectáculo, aínda que custou o seu, mais se logrou e estaremos estreándoa o día 27. Somos persoas de entre 26 e 65 anos, algunhas con experiencia e outras con menos, e creo que conseguimos facer algo bonito. —Ao día seguinte, Galeatro presentará Arte sen guión, que ademais é unha coprodución xunto ao Centro Dramático Galego e a Cidade da Cultura. A premisa desta obra é como tería sido o teatro medieval na Galiza. Non hai escritos que acrediten que efectivamente existiu este teatro medieval en galego, polo que partimos desta base. Fixemos unha comedia atorada na que catro cómicos atopan un códice, que é o primeiro texto de literatura teatral en lingua galega. O que acontece é que a este libro fáltanlle partes, que completamos a través de improvisación teatral coa axuda do público. Este espectáculo xa estivo en Almagro, na Mostra Internacional de Teatro de Ribadavia, en Carballo... Ten percorrido. —Como recibe o público a improvisación? É un estilo teatral que nos últimos tempos se puxo de moda. É fresco e divertido. E neste caso, en Arte sen guión, a xente vai poder ver unha maneira distinta de introducir a improvisación nun espectáculo teatral. É unha das vantaxes deste estilo: non ten un formato fechado e nós decidimos que queríamos darlle unha liña con principio e final a cada xogo. Para a xente que vexa improvisación por primeira vez creo que vai ser impactante, porque é algo que acontece sempre. É moi asombroso que as actrices e os actores poidan facer o que fan a partir dun papel que lles dan desde o público. É algo que require de moita axilidade, enxeño e coordinación co resto do grupo. A conexión co equipo é fundamental.