"A nosa ruína será a túa fame"

O título deste artigo non é orixinal, foi unha das mensaxes que se viron nas recentes manifestacións dos agricultores e gandeiros europeos, e na derradeira gran concentración de tractores en Madrid onde tamén participou o sector pesqueiro. É unha mensaxe simple e clara; se arruinamos os pescadores, gandeiros e agricultores non se poderán producir alimentos, e nas nosas tendas deixará de haber pescadas, xurelos, xardas, bonito, leite, manteiga, queixos, verzas, tenreira galega, etc., porque se temos esas cousas é grazas aos nosos mariñeiros, aos nosos gandeiros e aos nosos agricultores. Non chega con que lle vai ben a Mercadona, Carrefour ou a Gadis, tenlle que ir ben tamén aos nosos sectores primarios. Si, arruinando o noso sector primario escasearán os alimentos e os que haxa serán máis caros, de menor calidade e, por riba, cunha pegada ecolóxica maior, porque xa non poderiamos elixir entre as patacas de Xinzo de Limia e as de Exipto. Cambio climático Esta era unha das cousas que xa lles preocupaba aos redactores do Acordo de París do 2015, que estaban detectando o problema, e por iso deixaron ben escrito no seu artigo 2 que as obrigas da loita contra o cambio climático dos estados asinantes non se podería facer pondo en perigo a produción de alimentos. Sabían estes redactores que podía haber estados que, cegos pola loita contra o cambio climático e acolléndose ao postureo do verde, a tomarán cunha das partes máis débiles, os nosos sectores primarios, e adoptaran medidas suicidas para loitar contra o cambio climático pondo en perigo a produción de alimentos. Os nosos portos cada vez baléiranse mais de embarcacións profesionais e énchense de embarcacións de recreo O certo é que xa antes de que se priorizara na UE a chamada "axenda verde" Europa xa comezara, non a loita contra o cambio climático, senón a loita contra os mariñeiros do continente para facer da pesca algo residual que non molestase a futura industrialización dos nosos mares e, de paso, mercar o discurso demagóxico e tramposo das multinacionais do pseudoecoloxismo de que vetar os nosos pescadores para traballar nas augas europeas é a mellor solución para alcanzar a excelencia na xestión e conservación dos nosos mares. Pero do papelón dos Oceana, Greenpeace ou WWF en relación aos pescadores europeos, falaremos noutro capítulo. Remuda nos portos Abonda con ofrecer algún dato sobre o sector pesqueiro para nos facer unha idea do que está acontecendo. En 2010 na UE tiñamos case 84.000 buques pesqueiros, agora quedan apenas uns 70.000. E se reparamos nas cifras de Galicia, tiñamos no ano 2010 un censo de 5.108 buques, mentres que agora andamos por apenas 4.200 buques. Segue sendo un número importante, sen dúbida, pero a tendencia como se di agora, é clara, e o desánimo que hai no sector ante a falta de apoio institucional e a agresividade que existe contra os pescadores nas institucións da UE medra ano e ano. En España, mentres tanto, a administración pesqueira fai números para saber como afrontar tantas solicitudes de despezamento que están pendentes de presentarse en canto saian as convocatorias. En paralelo, os nosos portos cada vez baléiranse mais de embarcacións profesionais e énchense de embarcacións de sétima lista, moitas delas por certo, antigas embarcacións profesionais de terceira lista que se reconverten en embarcacións deportivas. No colmo do paroxismo das renovábeis, agora, ademais, estamos pensando en encher os nosos mares de muíños de vento, expulsando a pescadores e pondo en perigo os ecosistemas mariños; o mundo ao revés, unha actividade que en si mesma, a pesca, contribúe á loita contra o cambio climático ao ser a proteína animal con menos pegada de CO2, que contribúe á saúde da poboación por ser un alimento altamente nutritivo, e que non emprega pesticidas nin herbicidas nin cousa que se lle pareza, con nula pegada hídrica, pois ben, a pesar de todo isto, téntase priorizar a industrialización dos nosos mares a costa deste sector. E para mostra eses 5.000 quilómetros cadrados reservados polos Plans de Ordenación de Espazo Mariño para implantar a eólica na nosa rica e estreita plataforma continental. O goberno francés está redactando unha lei para declarar os sectores primarios de "interese xeneral superior" e, polo tanto, outorgarlles prioridade na acción de goberno a altura da protección medioambiental. Espero que se espalle o exemplo e empecemos a ver aos nosos mariñeiros non como depredadores que só pensan en arrasar os nosos mares, visión, por certo, que teñen moitos xestores da pesca; senón que os vexamos como un sector esencial, estratéxico, e vital para poder seguir comendo alimentos ricos, saudables e sostibles.