A soidade de Maduro

Está a custar a Nicolás Maduro, presidente de Venezuela e principal referencia do chavismo desde 2013, liberarse do estigma creado polo substituto circunstancial de Hugo Chávez. «Isto non é Chávez», óese con frecuencia. Chávez morreu en marzo de 2013 a causa dun cancro rápido. Anteriormente, nomeara a Maduro como suplente.

A pesar de que pasaron moitos anos, parece que Chávez segue sendo o principal referente. Porque Maduro o menciona constantemente nos mitins e en moitos soportes de campaña usan fotos de ambos. Co paso dos anos, o chavismo foi perdendo apoio, mais sufriu a maior perda no continente.

Conscientes de que a atención exterior dos EUA pasou de América do Sur ao leste, Iraq, Irán, Afganistán, Chávez aproveitou o paradigma internacional para estender as políticas de emancipación dos países do século XXI, o bolivarismo. Crearon o grupo ALBA para coordinar as novas políticas: Venezuela, Bolivia, Ecuador, Nicaragua e varios países pequenos. Iso deu un gran apoio ao chavismo.

A soidade diplomática é o principal problema externo que ten Maduro na actualidade, xa que os líderes da esquerda suramericana son moi críticos coa dura actitude de Maduro para reducir as liberdades formais. Pepe Mujica do Uruguai, o brasileiro Luiz Inácio dá Silva Lula, o colombiano Gustavo Petro, o chileno Gabriel Boric...

Chávez no fumaba, Maduro si.