Arxentina: infancias no precipicio

As infancias en Arxentina atravesan un perigo mortal. Esta realidade parece importarlle pouco ao presidente Javier Milei e ao seu goberno de ultradereita. Desde que asumiu o cargo, o 10 de decembro de 2023, as súas políticas neoliberais levaron o país a unha situación case inédita na historia: a destrución sistemática dos salarios, os drásticos recortes orzamentarios nas políticas públicas, o crecemento acelerado do desemprego e un ataque constante contra os sectores máis vulnerábeis. Os nenos e as nenas arxentinas forman parte das variábeis económicas que manexa o goberno (moitas delas imposíbeis de comprobar), que teñen como único fin o que o Executivo denomina "déficit cero". Para iso, a administración de Milei tenta desarmar o Estado arxentino desde os seus cimentos, aínda que iso implique que millóns de persoas queden totalmente desprotexidas nos ámbitos alimentario, da saúde e a educación, e cun poder adquisitivo destruído. Crianzas máis vulnerábeis A mediados de setembro, o Comité dos Dereitos do Niño de Nacións Unidas (ONU) difundiu un informe no que alertou sobre a situación das neneces na Arxentina. No documento, advertiu que o Executivo reduciu o orzamento destinado á infancia, aplica medidas represivas contra os menores de idade, substituíu a Secretaría Nacional de Nenez, Mocidade e Familia (Sennaf) por unha subsecretaría de menor xerarquía e impulsa a baixa da idade de imputabilidade aos 13 anos de idade. Un 57% das crianzas viven en fogares que non poden cubrir as súas necesidades non alimentarias, como roupa e transporte Outra observación do Comité foi a referida á fráxil situación económica na Arxentina, que "aumentará a vulnerabilidade das nenas e nenos en situación de rúa", polo cal recomendou ao Estado que "formule políticas para protexelos e apoialos a eles e ás súas familias". Esta recomendación atópase nos antípodas do pensamento do presidente Milei, que desde a súa asunción recortou plans sociais e políticas públicas destinadas a axudar os sectores máis necesitados da sociedade. O organismo da ONU tamén advertiu que na Arxentina "57% das crianzas viven en fogares que non poden cubrir as súas necesidades non alimentarias, como a roupa e o transporte". En agosto, unha enquisa publicada por Unicef revelou que no país ao redor de dez millóns de menores de idade comen menos carne e lácteos en comparación ao ano pasado por falta de diñeiro. A isto súmase, segundo a axencia da ONU, que os ingresos de case a metade dos fogares con nenas e nenos non alcanzan para cubrir gastos básicos de alimentación, saúde e educación. Ademais, o estudo –e alcance nacional e que Unicef realiza de maneira ininterrompida desde 2020– mostrou que máis dun millón de nenas e nenos deixa de comer algunha comida (almorzo, xantar, merenda ou cea) por falta de diñeiro. Carta aberta das pediatras En xuño, cento de médicos e médicas pediatras de todo o país publicaron unha carta aberta titulada "Non á fame nas neneces", na que se manifestaron consternados ante a "gravidade" das decisións do goberno "que impiden o acceso de miles de nenas, nenos e adolescentes a unha alimentación básica imprescindíbel para o seu normal crecemento e desenvolvemento". A política do goberno de Milei para os menores de idade quedou rexistrada o pasado mércores 10 de setembro, cando os xubilados e as xubiladas protestaban fronte ao Congreso da Nación en demanda das súas haberes, que foron pulverizados polas medidas económicas do Executivo. Ese día, como en mércores anteriores, a policía lanzou unha forte represión contra os adultos maiores. Esta vez, unha das vítimas foi unha nena de 10 anos, asperxida con gases lacrimóxenos lanzados polos uniformados. Por suposto, no goberno non asumiron a responsabilidade do operativo policial e a posterior represión, e culparon á nai da nena polo sucedido. A fráxil situación económica e social dos menores de idade en Arxentina é unha mostra cabal da política dun goberno que ata o de agora só festexa a crueldade das súas medidas.