Case 80 migrantes morren afogados ao naufragar un barco fronte á costa grega

Os corpos sen vida de 79 persoas foron recuperados esta cuarta feira no mar Xónico tras o afundimento dun barco pesqueiro de 30 metros de eslora no que irían entre 400 e 750 migrantes segundo as distintas fontes. O naufraxio produciuse a 47 millas náuticas (87 quilómetros) ao suroeste da cidade grega de Pilos, na península do Peloponeso. 106 persoas migrantes foron rescatadas, sinalaron as autoridades gregas, tras recibir un aviso ás 2.30 da mañá da cuarta feira por parte das súas homólogas italianas que desencadeou unha operación de rescate coa participación das Forzas Armadas helenas, a Garda Costeira, embarcacións privadas e a Axencia Europea da Garda de Fronteiras e Costas (Frontex). Así e todo, Ta Nea informa de que un helicóptero de Frontex avistara o pesqueiro no mediodía da terza feira, xa en augas internacionais, polo que a Garda Costeira grega se desprazou até o navío, onde comprobaron a presenza dun gran número de persoas na cuberta exterior, que terían rexeitado asistencia e reclamado que os deixasen continuar coa súa viaxe. As e os migrantes rescatados foron enviados a Kalamata, onde catro deles tiveron que ser transportados en helicóptero e hospitalizados con síntomas de hipotermia. Kathimerini indica que ningunha das persoas socorridas portaba equipo de salvamento. Ao tempo, The Guardian recolle que case todas as vítimas eran homes procedentes de Paquistán e Afganistán, dous países que sofren crises multidimensionais, o primeiro deles perto da bancarrota e o segundo padecendo a volta ao poder do talibán, especialmente as afgás. Asemade, o Ministerio de Transporte Marítimo grego asegurou que a meirande parte das persoas a bordo procedían de Exipto, Siria e Paquistán. En todo caso, os equipos de investigación de Grecia apuntan que o buque partiu de Tobruk (Libia) en dirección a Italia. Precisamente en Libia, os dous Gobernos dun país sumido na inestabilidade desde o asasinato de Muamar el Gadafi en 2011, o que ten a súa sede en Trípoli e mais o de Tobruk, iniciaron a comezos deste mes unha campaña masiva contra as persoas migrantes. No leste, o Executivo de Tobruk detivo “varios milleiros de inmigrantes, incluídos exipcios, sirios, sudaneses e paquistanís”, publica AP citando activistas de dereitos humanos. No oeste, o Goberno de Trípoli asaltou centros de migrantes en múltiples cidades, detendo case 2.000 persoas, estimou a Axencia da Organización das Nacións Unidas (ONU) para os Refuxiados (Acnur). A comezos de maio, o xeneral Jalifa Haftar, aliado de Tobruk, estivo en Roma coa primeira ministra italiana de extrema dereita, Giorgia Meloni, co freo do fluxo migratorio cara a Italia na axenda. Persecución ás migrantes Nos últimos anos, Italia e a Unión Europea (UE) investiron máis de 1.000 millóns de euros en Libia, cun gran peso dos acordos para que o país africano impedira a chegada de migrantes á UE -dun xeito semellante ao pacto con Turquía-. Arredor desta cuestión, unha misión de investigación da ONU sobre as violacións aos dereitos humanos no país acusou a UE de “facilitar” co seu financiamento torturas sistemáticas, escravitude sexual e outros crimes, criticando especialmente o apoio á Garda Costeira libia, que chegou a ameazar con armas de fogo a membros de organizacións humanitarias para evitar o rescate de migrantes no mar. Porén, estas violacións tamén se producen no territorio comunitario. O mes pasado, un vídeo verificado por medios internacionais amosaba como autoridades gregas detiveron ilegalmente migrantes na illa de Lesbos e os deixaron á deriva no Mediterráneo nunha pequena embarcación para que foran detidos polos axentes turcos. A propia Frontex protagonizou expulsións ilegais con violencia, chegando a abandonar migrantes no mar após quitarlle o motor ás súas lanchas, e tratou despois de ocultar as violacións aos dereitos humanos, revelou un informe da Axencia Europea de Loita contra a Fraude. Neste contexto e sumado á forte vixilancia das costas gregas, elevouse a cifra de viaxes con barcos cada vez máis grandes para intentar chegar a Italia. “Estamos a ver un número crecente de persoas que navegan en mar aberto, que é máis perigoso posto que é propenso a un clima máis tormentoso”, explica Natassa Strachimi, de Refugee Support Aegean. A pesar disto, a UE busca aplicar en Tunisia a mesma política que en Libia. O domingo, unha delegación de Bruxelas con Meloni e Ursula von der Leyen, presidenta da Comisión Europea, ofreceu un rescate económico de máis de 1.000 millóns de euros ao país que evite a súa caída na bancarrota a cambio de acabar coa saída de migrantes cara á Unión Europea. Nos últimos meses, entidades en defensa dos dereitos humanos denunciaron múltiples operacións masivas en Tunisia para deter as persoas migrantes. Os datos da Organización Internacional para as Migracións desvelan que 1.166 persoas morreron en 2023 intentando cruzar o mar Mediterráneo, sen incluír as persoas falecidas esta cuarta feira. Unha vez que se engadan á listaxe, o número de persoas mortas nesta ruta migratoria desde 2014 superará as 27.000, 1.118 delas crianzas. A UE aposta por expulsar migrantes a terceiros países A semana pasada, os membros da UE alcanzaron un acordo para avanzar nun pacto migratorio arredor do control fronteirizo e da expulsión de migrantes que, criticou Philippe Lamberts, copresidente do grupo dos Verdes/Alianza Libre Europea no Parlamento comunitario, “comprace a extrema dereita e tira pola borda os valores da UE”, tras ser aceptadas boa parte das propostas italianas. O pacto contempla criterios máis restritivos para a entrada na UE e acepta expulsar solicitantes de asilo rexeitados a calquera Estado “seguro” co que teña unha “conexión razoábel”. Amais, comprométese a relocalizar 30.000 solicitantes cada ano -en 2022 houbo case 900.000 solicitudes de asilo na UE- dos membros con maior presión migratoria. Nese sentido, Amnistía Internacional sostivo que “a escandalosa externalización da UE no que respecta á responsabilidade sobre as persoas refuxiadas debe deixar paso a políticas centradas en rescatar vidas no mar e aumentar as opcións de desprazamento seguras e estábeis”, após demostrar unha investigación que Roma e Frontex “non tomaron medidas para salvar vidas” nun naufraxio con 94 mortes en febreiro en Italia. Aliás, Acnur divulgou que ao final de 2022 xa había case 110 millóns de persoas obrigadas a fuxir dos seus fogares no mundo.