Chipre e os defensores dun mundo baseado en regras

Chipre é unha illa do Mediterráneo, que foi colonia británica até a súa independencia en 1960; pero esa independencia é un pouco estraña, dado que tres Tratados asinados o mesmo día da independencia, previamente á súa proclamación, por Gran Bretaña, Turquía e Grecia, permítelles a estes tres estados exercer determinados dereitos sobre a nova República de Chipre. Un dos dereitos recollidos neses Tratados é o que exerce aínda hoxe Gran Bretaña mantendo baixo a súa soberanía exclusiva varias zonas da illa, nas que ten dúas bases militares, a Base Soberana de Akrotiri e a Base Soberana de Dhekelia. Catorce anos despois da independencia, o 20 de xullo de 1974, as tropas turcas invadiron a illa acolléndose aos tratados asinados e argumentando que a comunidade turco-chipriota da illa corría perigo debido a un golpe de Estado promovido por sectores da comunidade greco-chipriota. Pasados cincuenta anos a República de Chipre segue tendo o seu territorio dividido, debido a que o exército turco mantén a ocupación sobre un 37% da illa. Hai un muro, chamado Liña Verde, que desde 1963 separa as dúas zonas, e desde 1964 un continxente militar con bandeira das Nacións Unidas permanece na illa coa función de protexer as dúas comunidades enfrontadas. Turquía proclamou en 1983 a República Turca do Norte de Chipre, un estado declarado ilegal pola ONU e que só conta co recoñecemento da propia Turquía. Pese ás diversas tentativas para solucionar o conflito a tensión segue viva e non hai visos dunha saída que permita a reunificación. Turquía non fai máis que poñer paus nas rodas, e non parece haber moito interese por parte da comunidade internacional en atopar unha solución. A hipocrisía da Unión Europea O 1 de xaneiro deste ano cumpríronse vinte anos da entrada de Chipre como membro de pleno dereito da Unión Europea, pero aínda que toda Chipre é membro da UE, a propia Unión Europea di claramente que "a lexislación da UE está suspendida nas zonas onde o Goberno chipriota (Goberno da República) non exerce o control efectivo". Tanto á UE como á Gran Bretaña e aos EUA, a recuperación da soberanía chipriota sobre a totalidade do seu territorio non lles convén Diante desta situación tan anómala, chama a atención que aqueles que enchen a boca falando da necesidade de manter un mundo baseado en regras, tan preocupados no seu momento pola división de Alemaña ou na actualidade tan activos na condena da invasión de Ucraína por Rusia, non adopten medidas contundentes contra un ataque á soberanía dun dos estados membro da Unión Europea. De ser outros os agresores habería tempo que estarían aprobados contundentes paquetes de sancións, pero a Turquía até o momento non se lle impuxo ningunha. Claramente a situación estratéxica, e o feito de que Turquía sexa un importante membro da OTAN, levan tanto á Unión Europea como á Gran Bretaña e aos Estados Unidos a considerar que dar pasos cara a recuperación da soberanía chipriota sobre a totalidade do seu territorio non lles convén, pois provocaría unha situación de tensión que podería derivar nun enfrontamento cun membro da OTAN que leva tempo buscando un papel propio no complexo marco internacional, tal e como podemos ver nos movementos que fai ao respecto dos conflitos en Ucraína e Oriente Medio. A importancia de Chipre hoxe A illa leva funcionando desde hai tempo como base de adestramento de diversos exércitos estranxeiros, destacando as repetidas manobras das forzas especiais do exército israelí en diversas zonas que contan cunhas condicións orográficas moi semellantes ás do sur do Líbano nas que ten importante presenza Hezbolá. Os ataques aéreos británicos dos últimos meses contra o Iemen e en apoio a Israel teñen saído de Chipre, e na base de Akrotiri hai un importante continxente de tropas norteamericanas que están na illa de xeito ilegal. No Mediterráneo oriental, en concreto na franxa de auga que hai entre Chipre e as costas de Gaza, Israel e Líbano, hai importantes bolsas de gas ás que a guerra de Ucraína ten dado un gran valor. Chipre é imprescindíbel para poder levar ese gas a Europa, xa sexa por medio dun gasoduto proxectado con Grecia e Israel ou como gas licuado. Estes dados dan unha idea da importancia que ten o control de Chipre para os intereses da OTAN e dos Estados Unidos, e por iso consideran que manter a división e a actual situación neocolonial é o que máis lles convén.