A Eurocámara pide consagrar o aborto como dereito fundamental co PP e Vox en contra

Tras non atender as institucións e membros da Unión Europea (UE) varias demandas do Parlamento comunitario para converter o dereito ao aborto nun dos dereitos fundamentais, incluíndoo na Carta dos Dereitos Fundamentais da UE, o lexislativo validou a quinta feira unha nova resolución nese sentido por 336 votos a favor, 163 en contra e 39 abstencións. O texto foi aprobado a pesar do rexeitamento maioritario por parte do Partido Popular Europeo (PPE), co voto en contra da representación do Partido Popular (PP) español, e da extrema dereita, dividida en dous grupos parlamentarios, coa ultraespañolista Vox rexeitando tamén esta posibilidade, e grazas ao apoio xeneralizado de liberais, Socialistas e Demócratas (S&amp;D), no que se enmarca o PSOE, da Esquerda, na que se integra Sumar, e dos Verdes/Alianza Libre Europea, grupo ao que pertence o Bloque Nacionalista Galego (BNG). A resolución avalada pola maioría parlamentaria defende emendar o artigo 3 da Carta para incluír que “toda persoa ten dereito á autonomía física e a un acceso libre, informado, pleno e universal á saúde e aos dereitos sexuais e reprodutivos, así como a todos os servizos sanitarios conexos, incluído o acceso a un aborto seguro e legal, sen discriminación”, o que require dun acordo unánime dos 27 Estados membros. Asemade, reclama aos Estados membros que despenalicen de forma íntegra o aborto respectando as liñas marcadas en 2022 pola Organización Mundial da Saúde (OMS), organismo que incide en que é un “procedemento seguro” de implementar as súas directrices, denunciando que arredor de 39.000 mulleres morren cada ano no mundo por abortos desenvoltos en condicións inseguras. O Parlamento da UE dirixiuse de forma específica a Polonia e Malta para que derroguen as leis que restrinxen o acceso das mulleres á interrupción voluntaria do embarazo. O Estado insular prohibiu en calquera circunstancia o aborto até 2023, con penas de tres anos de prisión para quen aborte. Desde o ano pasado permítese só no caso de que a vida da muller xestante corra perigo. O aborto voluntario, un dereito non garantido en toda a Galiza: "Os xinecólogos non cumprimos a lei, e dío un xinecólogo" No caso polaco, nunha norma fortemente influída pola Igrexa católica que a Xustiza do país endureceu aínda máis en 2020 durante o Goberno de ultradereita, só se permite en caso de risco vital para a muller ou se o embarazo é consecuencia dunha violación ou incesto, mais na práctica é case imposíbel que as mulleres poidan acceder a un aborto legal. De feito, o aborto e os dereitos das mulleres foron a segunda razón do electorado polaco para votar o pasado ano despois da situación económica, revelou a entidade de investigación social OGB PRO, nuns comicios nos que a extrema dereita foi derrotada, dando paso a un Executivo controlado polos conservadores. Precisamente a quinta feira, decorreu no Parlamento polaco un debate arredor de catro propostas sobre unha nova lexislación ao respecto, logo de prometer na campaña o primeiro ministro Donald Tusk que legalizaría o aborto até a 12ª semana de embarazo, incidindo en que a decisión debe ser tomada por unha muller e non por un “sacerdote, un fiscal ou un membro dun partido”. No resto de Estados da UE foi legalizado dentro duns prazos determinados, nalgúns casos cun tempo mínimo de espera ou con algunha clase de asesoramento obrigatorio, categoría na que se englobaba o Estado español até 2022, cando foron eliminados os tres días de agarda antes de proceder ao aborto. Obxección de conciencia Non obstante, isto non implica que a lexislación se estea a cumprir. No caso italiano, o Goberno de ultradereita de Giorgia Meloni non cuestiona a lexislación sobre aborto, o que non impediu que o acceso se reducira bruscamente, co fechamento de centros especializados e cun incremento do persoal sanitario que se nega a realizalos esgrimindo que son obxectores de conciencia, o que se suma aos reportes de maltratos ás pacientes, o que deriva nun aumento das intervencións clandestinas. Galiza tece alianzas co feminismo de Honduras e O Salvador: "Somos as mulleres as que poñemos o corpo para a loita" O lexislativo da UE lembra que as mulleres con poucos recursos económicos teñen que afrontar en maior medida múltiples barreiras para acceder, e condena a negativa do persoal médico que rexeita practicar abortos por “conciencia”, incluso cando calquera atraso á hora de intervir pon en perigo a vida ou a saúde da muller. No Estado español, datos de 2021 corroboran que 84% das interrupcións de embarazo se levan a cabo na sanidade privada malia que 71% das solicitudes se rexistraron en centros públicos, nalgúns dos cales os equipos médicos se negan a efectualas, forzando milleiros de mulleres a trasladarse ao longo do Estado. Na Galiza, o director xeral de Asistencia Sanitaria do Servizo Galego de Saúde (Sergas), Jorge Aboal, afirmou que entre 2019 e 2022 até 35% das mulleres que se dirixiron por este motivo á sanidade pública foron derivadas á privada, após ser cuestionado por licitar un contrato de case 1,4 millóns de euros para abortos en clínicas privadas. O lexislativo rexeita financiar entidades antiabortistas Na resolución do Parlamento da UE, que insta a garantir o acceso a todos os servizos de saúde e dereitos sexuais e reprodutivos, demándase á Comisión Europea que certifique que as organizacións contra a igualdade e os dereitos da mulleres non reciban financiamento comunitario. Neste sentido, a Xunta da Galiza, liderada polo PP, chegou a destinar 10% das axudas a entidades de iniciativa social que traballan con mulleres en situación de especial vulnerabilidade a grupos antiabortistas e cristiás. Xusto despois da chegada ao Goberno galego en 2009 do actual líder dos conservadores estatais, Alberto Núñez Feixoo, foi aprobada unha norma que permitiu á antiabortista Red Madre asumir funcións públicas como o asesoramento a mulleres embarazadas con dificultades socioeconómicas. A iniciativa do Parlamento da UE chegou tras converterse Francia no segundo país do mundo en consagrar o dereito ao aborto na súa Constitución despois da República Federativa Socialista de Iugoslavia, aspecto que permaneceu nas Cartas Magnas das súas repúblicas constitutivas logo da separación. Así e todo, nunha delas, Croacia, membro da UE, está a aumentar a presión dos grupos conservadores e relixiosos para prohibilo.