Gramática dun novo taboleiro xeopolítico en movemento

Tras ser reelecto para un quinto mandato o 17 de marzo, a primeira visita de Putin a un país estranxeiro tivo lugar a mediados de maio á China de Xi Jinping. Dous países que conforman un polo central xeopolítico como Eurasia, que tamén é un eixo comercial moi importante. Tan só en 2023 tiveron un intercambio comercial por valor de 240.000 millóns de dólares. Putin e Xi Jinping asinaron máis dunha decena de acordos alcanzados, entre os que se inclúen unha aposta polo yuan, o apoio chinés á postura rusa para o fin da guerra en Ucraína. Pero sobre todo, ademais de lanzar o gasoduto Power of Siberia, unha obra de 4.000 quilómetros de lonxitude entre a cidade rusa de Yakutia e a cidade chinesa de Heihe, anunciouse o Power of Siberia 2, que redirixirá o gas ruso que ía a Europa cara ao leste da China. Non é tanto a coincidencia ideolóxica, como o diagnóstico común sobre un mundo en movemento ,e como xa dixemos noutras ocasións, sen ninguén aos mandos dirixindo. Dos Brics ao Sahel Se nos fixamos nos socios de China e Rusia, os Brics acaban de superar o G7 en porcentaxe do PIB mundial en termos de paridade de poder adquisitivo (37% fronte a 30%) e no próximo cume de outubro en Kazán xa solicitaron a súa inclusión nos Brics economías en ascenso como Nixeria, Indonesia e Tailandia. No conflito entre a OTAN e Rusia en territorio ucraíno, posibelmente se force unha solución que non parece pasar polo fin da guerra Mentres tanto, na decadente Europa, aliado incondicional e subordinado dos EUA na OTAN, o ascenso da ultradereita verase consolidado nas eleccións europeas do 9 de xuño. Consolidación non só electoral, senón, sobre todo, política, como puidemos observar no recente encontro de Vox en Madrid onde participaron Marine Le Pen, a primeira ministra italiana Meloni ou o primeiro ministro húngaro Viktor Orbán, reforzados polo chileno Kast e a presenza estelar de Milei. Todos eles mostraron o seu apoio ao xenocidio sionista por aclamación, cun apoio moito menor ao réxime nazi de Ucraína, que ten ilegalizados todos os partidos da esquerda. Tamén esperan con ansias a vitoria de Trump en novembro para consolidar a Internacional da extrema dereita mundial. Na periferia do sistema-mundo, arde Oriente Medio cun xenocidio que fai necesario seguir denunciando non só ao réxime sionista, senón a complicidade da comunidade internacional occidental, cos EUA e Europa á cabeza. Ante iso, a única resposta posíbele é seguir apoiando a loita de liberación nacional da resistencia palestina. E liberación nacional e descolonización é o que vén sucedendo no Sahel africano, onde non só se expulsan tropas francesas en Níxer ou Mali, senón que en países como Burkina Faso restrínxese a exportación de ouro para comezar un proceso de aumento das reservas internacionais nunha rexión moi rica en gas, petróleo, uranio ou ouro. A pugna entre Biden e Trump E acabamos este repaso polos distintos focos vermellos do taboleiro xeopolítico co imperio en decadencia, pero máis perigoso que nunca. A carreira entre Trump e Biden está máis fechada que nunca. A Biden favorécelle a boa marcha da economía estadounidense, aínda que o apoio a Israel está a restarlle apoio entre mozos universitarios e a comunidade afroamericana e musulmá. A Trump parecen non prexudicarlle os xuízos na súa contra, e xa vai por diante en Estados bisagra que Biden gañou hai catro anos como Nevada, Xeorxia, Michigan, Pensilvania e Wisconsin, segundo a última enquisa de maio do The New York Times. En principio, dado que nos EUA gobernan Wall Street e o complexo industrial-militar, non parece que, gañe Biden ou Trump, haxa grandes cambios na súa política exterior respecto de Oriente Medio, pero si poderían cambiar dous factores en política internacional respecto á actual administración estadounidense en caso de vitoria de Trump. No conflito entre a OTAN e Rusia en territorio ucraíno, posibelmente se force unha solución que nestes momentos non parece pasar polo fin dunha guerra que Rusia vai gañando no terreo, mentres a súa economía de guerra crece por encima de 5% anual, senón por unha conxelación e relativa desmilitarización do conflito. No que respecta a América Latina, probabelmente unha vitoria de Trump implique un agravamento das sancións contra Cuba e Venezuela. E é así como o taboleiro xeopolítico se vai movendo, sen que termine de morrer o vello nin nacer o novo, con algúns monstros, e sen moitas certezas salvo a soada frase de Galileo: Eppur se muove.