Inicia en Francia unha campaña electoral marcada pola posíbel vitoria da extrema dereita

A segunda feira comezou oficialmente a campaña electoral das eleccións á Asemblea Nacional francesa, poucas horas despois da fin do rexistro de candidaturas, nunhas votacións nas que as enquisas indican que a extrema dereita conta con moitas posibilidades de volver ao poder 80 anos despois da liberación de Francia da ocupación nazi e a desaparición do réxime de Vichy, monicreque da Alemaña de Adolf Hitler, no sueste do territorio. O principal partido ultradereitista francés, e que de obter a maioría absoluta podería designar o Executivo do presidente Emmanuel Macron, é a Reagrupación Nacional (RN), fundada en 1972 por ex membros das Waffen-SS, un grupo paramilitar nazi que acabou sendo integrado no Exército alemán na Segunda Guerra Mundial, canda, entre outros, Jean-Marie Le Pen, que a dirixiu até 2011. A organización foi renomeada en 2018, cando se fixou a designación actual desde Fronte Nacional, tras ficar en mans de Marine Le Pen, filla do anterior presidente, que cedeu o testemuño en 2021, cando menos a nivel formal, a Jordan Bardella. Proba de que é Le Pen quen mantén o liderado de facto é a súa decisión de nomear Bardella como primeiro ministro no caso de facerse co control da Cámara Baixa, sostendo que ela volverá optar á Xefatura do Estado en 2027, nas seguintes eleccións presidenciais. A esquerda francesa fecha o acordo para as lexislativas entre o auxe da ultradereita e a guerra civil na dereita 'moderada' As eleccións á Asemblea, que se compón de 577 escanos, un por cada distrito electoral, desenvolveranse o 30 de xuño, cunha segunda volta o 7 de xullo. Para facerse co asento na primeira fase, unha candidatura ten que obter a maioría absoluta no distrito con 25% dos votos das e dos electores rexistrados. En caso contrario haberá unha segunda rolda coas dúas candidaturas con máis apoios e calquera que supere 12,5% dos votos do electorado. O adianto das lexislativas apenas dous anos despois das últimas eleccións, decidido polo presidente Emmanuel Macron, produciuse após a vitoria de RN con 31% das papeletas nos comicios ao Parlamento Europeo deste mes, converténdoa na forza máis grande do órgano. Rexeitamento á ultradereita Ante o risco da chegada da ultradereita ao Goberno, durante a fin de semana decorreron manifestacións en contra en todo o territorio, con máis de 250.000 persoas na rúa segundo o Ministerio de Interior, e case 200 deportistas e ex deportistas do Estado francés asinaron un manifesto no que reclaman votar en contra da RN posto que “a extrema dereita está en oposición profunda coa construción dunha sociedade democrática, tolerante e digna”. Este chamamento foi matizado polo deportista francés máis coñecido, o futbolista Kylian Mbappé, que pediu votar “contra os extremos”, replicando a narrativa que trata de impulsar Macron, que equipara a ultradereita coa coalición conformada polas forzas progresistas, a Nova Fronte Popular (NFP). Os conservadores franceses negocian unha alianza coa ultradereita para as eleccións lexislativas e illan Macron As posibilidades electorais da extrema dereita medraron coa fractura da conservadora Os Republicanos (LR), herdeira da Reagrupación do Pobo Francés, fundada polo xeneral Charles de Gaulle, a raíz da decisión do seu presidente, Éric Ciotti, de asinar unha alianza electoral coa RN. O anuncio de Ciotti levou á súa destitución por parte da maioría da dirección, mais a Xustiza suspendeu de forma provisoria a medida até que resolva sobre o fondo do asunto. Finalmente, Ciotti fechou o pacto coa RN e presentou 62 candidaturas que serán apoiadas pola forza de Le Pen, ao tempo que os conservadores apoiarán as candidaturas da ultradereitista no resto de demarcacións electorais. Á vez, o sector disidente rexistrou perto de 400 candidatas e candidatos. O pacto con Ciotti, sobre o que está pendente de comprobar a reacción do electorado da formación, que segundo as sondaxes recibiría 7% dos sufraxios, tamén implicou a fin dun acordo case fechado entre Le Pen e Reconquista, outro partido de ultradereita, liderado por Éric Zemmour, que estaría na contorna de 3% das papeletas, bloqueado pola RN no contexto da súa estratexia de branqueamento e normalización para tratar de asimilarse ás forzas democráticas. Zemmour trasladou que rexistraron candidaturas en 330 circunscricións. Esta estratexia foi reforzada polo historiador Serge Klarsfeld, un dos principais investigadores dos crimes nazis en Francia, que asegurou que, en base “ao eixo da miña vida”, “a defensa da memoria xudía” e Israel, mantivo que votaría a RN no caso de enfrontar unha candidatura da Francia Insubmisa (LFI), integrada na NFP, polo seu antisionismo. Pola súa parte, Renacemento, a formación liberal de Macron, impulsou Xuntos pola República, unha coalición coa tamén conservadora Horizontes e a autoproclamada centrista Movemento Democrático (MoDem), onda formacións máis pequenas. Amais das 23 circunscricións que corresponden ás colonias “de ultramar” e Córsega, cunha “estratexia local específica”, a coalición detallou que non presentou candidaturas en 65 distritos ao identificar que “o voto útil para loitar desde a primeira volta contra os extremos está noutra parte”, reiterando que pretenden impedir que gañen as candidaturas da NFP e da a alianza da RN e Ciotti. A ministra delegada de Empresa, Turismo e Consumo, Olivia Grégoire, insistiu na equiparación, asegurando que votaría en branco no caso de que na segunda volta haxa que elixir entre unha candidatura da RN e a NFP, agás no caso de que sexa dunha “moderada” do Partido Socialista (PS), que forma parte da NFP. A lúa de mel na esquerda rematou bruscamente a fin de semana En poucos días após a convocatoria electoral, até 20 formacións progresistas, apoiadas por outras 20 forzas -como a Unión Democrática Bretoa-, crearon a Nova Fronte Popular (NFP) co obxectivo principal de frear a extrema dereita e facerse co Goberno. O pacto implica un repartimento de distritos, na súa maioría para os catro partidos principais: LFI, PS, Partido Comunista (PCF) e Os Verdes (LE). Con todo, tamén forman parte formacións soberanistas como Euskal Herria Bai, na que está presente Sortu e Eusko Alkartasuna, tamén en EH Bildu, ou a polinesia Servir o Pobo. A actuación destes grupos abriu rapidamente a porta nas enquisas a que a NFP rivalizara coa RN polo liderado, deixando Xuntos en terceira posición. Porén, o optimismo sufriu un duro revés pola polémica desatada polas candidaturas de LFI, que designaría á persoa que representaría a Fronte en 229 distritos segundo o acordo. A decisión de incluír Adrien Quatennens, condenado por violencia machista en 2022 e que finalmente renunciou, e non cinco deputadas e deputados saíntes que tiveran choques co principal activo político de LFI, Jean-Luc Mélenchon -que derivou nunha campaña das excluídas para tratar de manter o posto-, e que Manuel Bompard, coordinador da formación, explicou polo “deber de coherencia e lealdade” das e dos seus representantes, xerou críticas doutras forzas da NFP e desembocou na presentación en múltiples distritos de varias candidaturas de esquerda, entre elas a das excluídas. Mélenchon, que lembrou que non é “candidato a nada”, subliñou que difamalo “só serve aos nosos adversarios”.