A sombra de Turinxia é alongada

Turinxia atopase no medio do territorio alemán. É coñecida polo alcume "o corazón verde de Alemaña", pola gran cantidade de zonas de boscaxe nos seus 16.171 quilómetros cadrados. Recentemente tamén coñecida porque gañou a extrema dereita nas eleccións rexionais do 1 de setembro: 32,8% de Alternativa para Alemaña (AfD). E tamén é coñecida porque en 1930 foi un dos estados libres onde os nazis gañaron verdadeiro poder político. Wilhelm Frick (1877-1940) –estreito colaborador de Adolf Hitler– foi nomeado ministro do Interior para Turinxia após que o Partido Nacionalista Obreiro Alemán gañase no 1933. Foi un dos máis altos dirixentes do Terceiro Reich co partido nazi até o remate da Segunda Guerra Mundial, cando foi condenado e executado nos xuízos de Núremberg polos crimes nazis. Moitos inxenuos non poden crer cousa igual. Após a traxedia do nazismo é posíbel que uns anos despois a xente, o pobo, os cidadáns... perdan a memoria e volvan votar o mesmo? É unha proba de que a serpe da barbarie está máis viva que nunca. Pouco parecen importar as masacres nazis, os campos de refuxiados e súas cámaras de gas, a queima de libros nas prazas públicas... o Terceiro Reich. Máis o desastre non parou. Non pode ser que hoxe 32,8% da poboación de Turinxia, símbolo do triunfo nazi no 1933, vote extrema dereita Durante a Segunda Guerra Mundial, a rexión foi duramente destruída e padeceu un alto número de baixas, a maioría polos bombardeos dos aliados. Após 1949, Turinxia formou parte da República Democrática Alemaña (RDA) e no 1952 foi disolta como Estado e o territorio pasou a ser administrado entre tres distritos. Após a reunificación alemá no 1990, o Estado Libre de Turinxia recuperou a súa natureza de estado federado, coas súas fronteiras lixeiramente modificadas. E no 2024 volve gañar a extrema dereita por primeira vez na Alemaña despois da segunda gran guerra. Estamos tolos? En Turinxia foi onde os nazis lograron o seu primeiro posto ministerial. Non pode ser que hoxe, 32,8% da poboación de Turinxia, símbolo do triunfo nazi en 1933, vote extrema dereita. É dicir, 92 anos despois volva os ollos e os corazóns, a carraxe, o desencanto, a envexa, a marxinación, a xenreira... para confiar e poñerse nas mans 'ensanguentadas' da AfD e de seu líder Björn Hucke, condenado por recuperar na campaña electoral lemas de Hitler ("Alemaña primeiro") ou facer afirmacións como "non todos os membros das SS eran nazis". No segundo posto quedou a Unión Democrática Cristia (CDU) con 24% e na terceira posición Alianza Sahra Wagenknecht-Razón e Xusticia (BSW), con 15,8%, escisión hai menos dun ano da Esquerda que non pasou da cuarta praza con 13,1% dos votos. O fracaso das forzas do executivo federal foi maiúsculo. O auxe electoral de AfD non foi só en Turinxia. Na veciña Saxonia, a CDU gañou polos pelos: 31,9% fronte a 30,6% dos neonazis. E pasou o mesmo que en Turinxia, o FDP quedou fóra do Parlamento, no que entraron, de milagre, Os Verdes (5,1%); o limiar é 5%. Olaf Scholz (SPD), chanceller alemán, lamentou os resultados e instou a manter o cordón sanitario –que fracasou – para formar gobernos estábeis e sen a extrema dereita da AfD. Scholz, herdeiro do posto de Angela Merkel hai tres anos, leva no Goberno á fronte dunha coalición moi criticada. Esta fin de semana os socialistas gañaron pola mínima en Brandeburgo. En calquera caso, a continuidade do tripartido pende dun fío. As primeiras medidas propostas son as limitacións na fronteira. Adeus a Schengen? Volven os fachas á rúa Casualidade o non, os grupos fachas aproveitan a presenza de Vox no Estado e o medre xeral na Europa das ideas de extrema dereita para quer impoñer de novo a súa presenza nas rúas. Non son unha anécdota os ataques ultras en varios lugares do Estado. Por exemplo, en Valladolid, noutros tempos –primeiros anos oitenta do século pasado– coñecida por Fachadolid, as agresións ultras no centro da cidade e coincidindo coas festas volven ter o seu oco nos xornais. Primeiro foi unha agresión lesbofóbica a unha moza de 21 anos, a quen tres individuos, ao berro de "lesbiana de merda! ", provocaron unha dobre fractura da mandíbula. Despois a agresión a outros dous rapaces –un deles delegado sindical de CCOO– por levar unha camisola co lema "antifascista". A agresión foi no bar 'Desierto Rojo' e foi cometida por oito fachas. Nos dous casos, a policía informou que ten identificados os agresores. Nos anos 70-80 a conivencia da policía cos grupos ultras era total. O ministro do Interior era Juan José Rosón (da saga galega 'dos Rosón'), na comisaría tiñan un amplo arquivo de fichas da esquerda e os caixóns da extrema dereita, baleiros. Eran os tempos de Fachadolid. Entón, coma agora, acende a Coordinadora Antifascista.