A ditadura da imaxe

É moi importante que o feminismo chegue a nós de diversas formas, e na actualidade existen moitísimos soportes que axudan á difusión, como poden ser a banda deseñada en clave de humor, unha das máis interesantes e con potencial amplificado para transmitir. Xa no 2021, a editorial Catro Ventos trouxo ao galego A froita do coñecemento, unha obra de Liv Strömquist na que se fala da vulva e da sexualidade feminina e coa risa como eixo principal. Esa obra chegou a múltiples públicos, pois ten a capacidade de esmiuzarnos debates aparentemente sisudos dun xeito sinxelo, ameno e para públicos non especializados e, polo tanto, amplos, e é capaz de competir cos produtos audiovisuais actuais. Tras o éxito desa obra, agora a editorial viguesa volve brindarnos Na sala dos espellos, que tamén traduce David A. Álvarez Martínez e na que se aborda a ditadura da imaxe e do espello, que entronca co concepto último da beleza. Hai nela unha mestura de referencias históricas con outras da cultura pop e outra vez o humor, trazos que xa nos gustaran da primeira, e que contribúen a debullar conceptos mellor. Cunha fonda labor de documentación, a obra vai transmitíndonos o que dixeron moitos filósofos e pensadores con outras reflexións máis cotiás, co obxectivo de que pensemos no noso propio xeito de actuar e de ver a vida nas accións máis diarias. Así, por exemplo, aborda o tema dos retos virais nas redes sociais, que as persoas repiten aínda que teñan perigos só polo mero feito de que o que non está nas redes parecera que non existe, e tamén porque, como dicía René Girard, o ser humano desexa o que outros desexan. Collemos o desexo de ser nós mesmos doutros. E así tamén funciona a moda. Toda a ditadura da imaxe, que xa existía desde hai moitos anos acelerouse con este capitalismo devorador que só pretende crearnos necesidades e, por extensión, inseguridades. As mulleres estamos aínda máis expostas, pois únense os imperativos do patriarcado e o poder da publicidade. E aquí dáse unha aparente contradición: a era da imaxe leva a que se apele a que as mulleres deben ser cada vez máis belas, pero ao mesmo tempo critícase a beleza e se unha muller viste un certo pantalón ou se maquilla. É un libro controvertido, molesto nalgúns casos, como o son sempre os desta autora, a cal agardamos seguir lendo en galego, pois moi interesante é tamén Non sinto nada, que é unha análise do amor en contraposición con esta época que Zygmunt Bauman cualificou de 'líquida'.