A nudez reveladora do bosque

Algunhas propostas literarias cobran pleno sentido se se entende o contexto que as acolle. Velaquí un exemplo. Saurobuks é un deses proxectos editoriais pequenos que están a agromar á marxe das empresas máis coñecidas, mesmo á marxe das empresas pequenas que non son tan coñecidas pero que si son xa un referente para a poesía. É difícil falar de tamaños, centralidade e relevancia cando nos referimos á lírica e á industria editorial. Mais volvendo ao caso, Saurobuks ofrece mimo e factura artesá en cada produto que, como punto de partida, se presenta como un artefacto híbrido. Este libro é unha boa proba. En Árbores de inverno importa tanto a palabra como a imaxe. As ilustracións de Pablo Orza, que seguen o ronsel da obra exposta na mostra “Encontro coas árbores senlleiras”, poñen os ollos aos textos minimalistas de Amauta Castro, poeta de ampla traxectoria aínda que non suficientemente coñecido para o gran público (outra vez o problema dos tamaños). Hai un pouso orientalista, nipón, no diálogo entre os dous artistas. A brevidade, a comuñón coa natureza ou a simplicidade que se agocha na nudez das árbores, mesmo cando secan, abren a reflexión sobre a taxación da utilidade. Sobre o que serve e o que non, cando se coa outra vida nas cousas que parece que morren: “Eis a árbore entregada ao papel”. Cada póla caída é un golpe de graza á soberbia. Tamén á procura dogmática e pouco imaxinativa da eternidade: “(É costume na árbore pretender / acadar a absolución do tempo)”. Se cadra, é na versatilidade libre da materia onde se manifesta a divindade, allea ás imposturas e as ordes humanas: “Na árbores nunca aniña a obediencia”. Mais ao lado do que é, do que existe de maneira autónoma, mídese a subxectividade que observa, aínda que sexa desde a humildade, mentres lle adxudica os seus sentimentos contidos, “Na túa osamenta percibo / o tremor e a inquedanza”, ou lle comunica a necesidade de converter o que ve en referente sobre a que construír o código co que se interpretan os augurios. É esta unha obra sen pretensións desmedidas, tampouco no que se refire a supremacías autorais. A obra ten sentido pleno como conxunto, como libro obxecto, tamén grazas á edición tan coidada e ao limiar de Branca Trigo. Da conxunción de labores é de onde emana o significado, como dá conta o booktrailer, outra rama fermosa que conta a historia desta árbore, cunha escolla musical e unha montaxe moi acertadas. Como as árbores, o libro é demostración de que tamén a poesía é materia versátil.