Poesía para o mes das Letras

Códice Calixtino foi editado na colección Leliadoura de Sotelo Blanco en 1986 e reeditado en 1991 en Edicións Xerais con estudo e comentarios de Carmen Blanco. Neste maio das Letras Galegas (de Rosalía, 1963, a Luísa Villalta, 2024) podemos reler a Luz Pozo Garza, seguidora de Rosalía (protagonista do seu libro Vida secreta de Rosalía) e recitadora de Luísa Villalta en 2014. Ademais, as tres, Rosalía, Luz e Luísa, están xuntas nun belén municipal coruñés. O título do libro fai referencia ao famoso códice medieval, que se popularizou cando foi roubado. Aquí os poemas serán a guía dos amantes e conducirán cara á plenitude amorosa. Comeza cun prólogo en prosa poética coas claves da súa concepción da poesía no que dialoga coa literatura anterior e a contemporánea. Remata cun "A modo de epílogo" tamén en prosa no que reflexiona sobre a súa linguaxe poética. O libro está estruturado en catro partes. -Limiar: 1 poema. "Amei a mar de Vigo. / Amei a luz que modifica a doctrina dos astros". -Códice Calixtino: 9 poemas. "A nosa historia hase ler baixo a lámpada pura / na noite dos pazos abertos coma un códice." -Idea dunha cidade escura: 12 poemas. "A idea dunha cidade escura onde encontrar as aves / últimas da existencia e descubrir o Aleph". A "cidade escura" pode ser Vigo, Compostela ou calquera outra. -Homenaxe: 7 poemas. Están dedicados a Luís Pimentel ("Quizais percibirías / a luzada clarísima / onde evocar a chuvia nunha praza / baleira), Luís Seoane, Aquilino Iglesia Alvariño, Paul Eluard, Ánxel Fole ("Véxote no recanto dunha terra solemne- / mente escura e arredada / ÁNXEL FOLE"), Otero Pedrayo ("Sábese que en Trasalba / moraron as palabras tutelares / no tempo do silencio) e Basilio Losada. Como sinala Carmen Blanco, a dualidade amor e morte, simbolizada na luz e na sombra, o positivo e o negativo, é o eixo temático fundamental. Tamén están presentes a terra e a problemática social, sobre todo ao final do libro, combinando o tema político cos temas existenciais. Finalmente, a reflexión sobre a propia poesía parte da identificación libro-vida. A linguaxe alegórica bota man de imaxes visuais de luz e de sombra, de calor ou de frío nunha variedade de cores. No plano léxico destaca o abundante uso de termos do campo da música, a pintura e a literatura, con múltiples referencias ao campo semántico da vista: luz, sombra, ollos, ver. Para concluír, é este un libro significativo que en 2002 foi o nº 68 da colección Biblioteca 120 e un dos poemarios escollidos para a materia de Literatura Galega do Século XX no antigo COU.