Un cantautor ben rockeiro

Roberto Sobrado Grupo acaban de sacar Monstro delicado. Un traballo que sorprende tanto pola calidade musical como polas letras. Roberto Sobrado ten xa no seu currículo dúas maquetas e, con este, 6 discos ás costas. Non se acomoda. En cada novo proxecto reinvéntase, pero sen perder a súa esencia. Vivín na zona vella de Santiago de Compostela moitos anos, en Casas Reais. A xanela da habitación daba ao rosetón de Santa María do Camiño. Quitando o boureo nada agradable dos peregrinos e turistas maleducados ou das noites (poucas, por sorte) nas que no Fórum a festa saía á rúa, lembro aqueles anos naquela casa moi felices. Un día escoitei a alguén cantando, e flipoume a bonitura que soaba. Calceime rápido e baixei para ver quen estaba dando o concerto. Atopei a Roberto Sobrado, que xa era colega meu, dando un concerto na Praza da Oliveira. Aquel día reflexionei sobre o pouco valorados que temos a artistas que están tan preto. Este Monstro delicado é un disco que combina pop-rock-blues de autor con poesía de autores galegos contemporáneos e con recitados orixinais seus: Rochi Nóvoa, Quico, Vítor Miñal e Poldo Canizo. Tamén hai algunhas letras deles (de Quico e de Vítor Viñal). No disco tocan Roberto Sobrado (voces, guitarras, programación MIDI), Nuno Pico (baixo dixital e sintetizadores) e Euxenio Mota (guitarras, programacións e baixo). A presentación material é moi humilde, pero encántame a foto, é digna de ver. Chámase Monstro delicado porque foron unindo anacos de cancións de aquí e de acolá. Unhas de fai anos e outras de hai poucos meses. O que teñen en común as pezas é que Roberto lle quixo dar voz a poetas contemporáneos. E faise, ademais, dun xeito moi orixinal (déixovos que o descubrades vós mesmas, a min abraioume como se empregaban estas voces). Ollo ás letras: dun coidado e unha habilidade tremendas. Falan do que moita xente sentiu na pandemia ou da Segunda Guerra Mundial e dos avós que foron obrigados a ir á guerra a matar aos seus irmáns. Monstro delicado xurdiu dunha cantaruxada do fillo de Sobrado que el completou con outros oxímoros. Todas elas son tremendamente aditivas, así que podedes escoller por que escoitar este traballo. Se pola poesía, pola música ou por todo! Existe certo encanto na fraxilidade do caos. As silvas cobren a nena dentro das madréporas. Mentras a morte estende do corpo da nai un canto para adormecer aos famélicos. Nas redes sociais, miles de miles de millóns de persoas seguen as novas das escritoras e científicas coma se fosen estrelas do cinema ou rapeiros ianquis.