Un mar de indecencia

Seguen revoltas as augas nun Estado español cun modelo político en crise dende hai anos e tamén nun mundo que transita, lenta, mais inevitabelmente cara a unha multipolaridade que se resiste a aceptar un imperio ianqui en evidente decadencia. Meses tentando sumar maiorías parlamentares para poder formar goberno, como expresión da crise dun Estado que, incapaz de asumir con normalidade a súa plurinacionalidade, ve como calquera maioría pasa por acordos coas forzas políticas expresión das nacións negadas. Arredor da investidura o españolismo e os seus mariachis mediáticos volven xerar un debate indecente, falso e inútil. Apreman na rúa coas brigadas de choque fascistas a fronte, detrás das que se esconde, covarde, un Feijóo fracasado no intento de ser presidente. Sánchez só converte a necesidade en virtude e fai algunhas concesións aos nacionalistas cataláns, nomeadamente a amnistía, que irritan profundamente a caverna española. Amnistía para unhas condenas tan arbitrarias como inxustas, que nunca deberon terse producido, e como proba o fracaso total da ofensiva da xudicatura española no espazo europeo. Non é xustiza, é vinganza. Abonda ver como agora un xuíz de comprobada ideoloxía dereitista, cualifica nada menos que de terroristas as masivas protestas de Tsunami Democrátic para reafirmalo. Amnistía que nin "rompe" España, mágoa, nin racha cunha nunca verificada "igualdade dos españois" ante a Lei, como ben sabe o emérito corrupto e outros da súa corda, mais si volve evidenciar a utilidade do voto nacionalista para os pobos. Tamén na Galiza, onde o acordo do BNG con Sánchez para apoiar a súa investidura, implica vantaxes, maiores ou menores, para a poboación galega, que non se obterían sen o seu concurso, por moito que un Rueda motorizado e a sucursal mediática da caverna na Galiza traten, indecentemente, de minusvaloralo ou opacalo. Porque tan indecente é responsabilizar o BNG do seu hipotético incumprimento, cando o único responsábel sería o Goberno, como coatribuír a Besteiro a consecución do acordo. A ninguén en Catalunya ou Euskadi se lle ocorre transformar o acordo de ERC con Sánchez no acordo Junqueras-Illa ou o do PNV en pacto Ortúzar-Andueza. Nin disimulan, prefiren que os galegos e galegas non consigamos nada a que o BNG poida "apuntarse un tanto" político, sempre co obxectivo principal de dificultar que o pobo galego visualice a utilidade de votar nacionalista. Obediencia Baixo a bandeira da indecencia a elite gobernante no "occidente democrático" traza a súa política, da que participan activamente PSOE, PP e Vox en rechamante coincidencia, e da que son responsábeis. Anos de ocupación, apartheid e asasinatos e un mes de guerra con 10.000 mortos, a metade crianzas e seguen a apoiar o exterminio e a limpeza étnica que está a practicar un Estado sionista, que baixo o disfrace da "lexítima defensa" persegue, desacomplexadamente como os nazis, a "solución final" expulsando da súa terra o pobo palestino, en Gaza ou Cisxordania. Que o imperio USA, tamén nacido sobre o xenocidio dos pobos orixinarios e a conquista territorial, apoie sen matiz algún o seu aliado-xendarme fronte ao "mundo árabe" aínda sendo inaceptábel, podería explicarse. Que os gobernos europeos con Von der Leyden á cabeza o fagan é simplemente imposíbel. Non hai interese económico ou xeopolítico que cinicamente o poida xustificar. Esa submisión dos gobernos europeos ao amo ianqui é tan patolóxica como letal para os propios intereses A submisión, nos últimos tempos absoluta, ao amo ianqui é tan patolóxica como letal para os propios intereses. Até un pequeno Estado como Bolivia é quen de darlles unha lección de dignidade. Calquera desatino do Imperio conta co seu apoio aínda contra os intereses dos seus pobos. Da voadura do gasoduto Nord-Stream ás sancións búmerang contra Rusia, como exemplos. Ilustrativo que os que apoian ao corrupto e nazificado réxime de Zelensky, son os mesmos que apoian ao réxime nazi-sionista de Netanyahu na ocupación a sangue e lume de Palestina. Tanto lles ten obedecer a orde de recoñecer como presidente a monicreques como Guaidó, como participar entusiastas na destrución de Iraq ou Libia, asasinando aos seus dirixentes e deixando un rastro de morte, destrución, inestabilidade e emigración forzada. Un mar de indecencia política e moral sobre o que navegan os peores instintos dunhas sociedades, tan anestesiadas como inconscientes que non invita ao optimismo, mais contra a que é imprescindíbel resistir, combater até abrir paso a liberdade, a democracia, a xustiza para os pobos, tamén para o galego.