O PP discrimina a poboación rural galega, a que máis o vota

A dispersión da poboación dificulta de maneira moi importante o acceso da poboación aos servizos sanitarios situados nos centros de saúde, PAC ou hospitais públicos. 25,7% da poboación galega vive en municipios rurais, onde está censada 46,6% do total. Os núcleos de poboación son 20.727, o que supón a metade de todos os que hai no Estado (40.889), a pesar de que Galiza representa tan só o 5,8 % da superficie total. Ambos os dous datos móstrannos unha enorme diseminación e unha baixa densidade poboacional con 61 persoas por quilómetro cadrado que é 47,3% inferior á media estatal (173). A isto haberá que engadir que 25% da superficie é montañosa, con estradas locais ou comarcais, moi estreitas e con gran número de curvas que dificultan os traslados. A poboación de Galiza concéntrase sobre todo na costa, especialmente nas areas metropolitanas de Vigo, A Coruña e Ferrol, as de maior densidade poboacional e con maiores recursos económicos e asistenciais. Faltan consultorios rurais A poboación rural é a máis envellecida, ten máis problemas de saúde, vive máis dispersa, ten estradas máis difíciles de transitar, dispón de menos transporte público, as familias teñen menos vehículos particulares e os seus recursos económicos e culturais son moito máis reducidos. Todas estas circunstancias limitan o acceso aos servizos sanitarios, polo que para garantir un acceso equitativo ao sistema sanitario público debería contar con máis centros de saúde, PAC e hospitais comarcais. Esta situación incumpre a lexislación sanitaria que indica que os recursos sanitarios deberían ser accesibles ao conxunto da poboación en condicións de equidade con un tempo de acceso menor á media hora, algo realmente impensable para boa parte da poboación rural. En Galiza hai 398 centros de saúde convencionais e tan só 65 consultorios rurais, que son dispositivos absolutamente necesarios para achegar a atención sanitaria á poboación rural dispersa. Galiza ten o número máis baixo do Estado seguida de Asturias con 144. En Castela León hai 1.111 consultorios e 3.605 en Castela a Mancha. Mentres no Estado os centros de saúde convencionais triplican os rurais, en Galiza esta cifra é seis veces superior. A pesar disto a Xunta ségueos pechando coa finalidade de aforrar gasto e poñer novas barreiras de acceso á Atención Primaria, como paso previo ao seu desmantelamento. Na Galiza hai 398 centros de saúde convencionais e tan só 65 consultorios rurais Hai falta de persoal médico que queira traballar no medio rural dadas as malas condicións de traballo que ten que soportar. Máis da metade ten que desprazarse diariamente máis de 50 quilómetros para ir aos seus consultorios, carece de incentivos económicos ou profesionais dado que máis de 90% non recibe remuneración para desprazamentos, 80% non teñen funcións docentes de novos residentes e carece de facilidades para mellorar a súa formación ou para estar ao día das novidades científicas. Se non se adoptan medidas este problema vai incrementarse nos próximos anos dado que 60% deste persoal ten máis de 50 anos e 30% xubilarase no próximo lustro. Para garantir a equidade no acceso á asistencia sería necesario multiplicar os centros de saúde, PAC e contar con hospitais comarcais dotados de persoal, recursos e especialidades suficientes, pero a política da Xunta de Galiza vai totalmente en contra desta estratexia. Propostas urxentes —Incrementar o gasto sanitario, sobre todo na Atención Primaria. —Reabrir os centros periféricos clausurados nos últimos anos. —Recuperar os servizos de pediatría pechados. —Incrementar o numero de profesionais sanitarios e non sanitarios que traballan en Atención Primaria (medicina familiar, pediatría, enfermería, psicoloxía, fisioterapia, traballo social, saúde dental, atención temperá, logopedia, podoloxía). —Plan urxente para afrontar as xubilacións de persoal especialmente médico e de enfermería. —Mellorar as condicións laborais do persoal sanitario e non sanitario que traballa no rural. —Aprobar novos incentivos económicos e profesionais para quen traballe no rural (carreira profesional, salarios, formación, reciclaxes e actualizacións de coñecementos periódicos). —Recuperar as áreas sanitarias eliminadas e os recursos dos hospitais comarcais (persoal, servizos clínicos e especialidades). —Incrementar as bases e mellorar os servizos de ambulancias no rural. As eleccións do 18 de febreiro son a oportunidade para facer este cambio.