A banca gaña

Banco Central Europeo (BCE) anunciaba, o pasado 18 de xullo, que manterá os tipos de xuro das operacións principais de financiamento en 4,25%. Entre outras cuestións, a institución financeira ten en conta que a inflación estaba en 2,5% en xuño de 2024. O cálculo faino en base á situación en nove países: Alemaña, Francia, Italia, Países Baixos, Bélxica, Finlandia e Portugal. En Galiza, porén, o mes de xullo remataba cunha inflación de 3,1%, por riba da media do Estado por cuarto mes consecutivo, e por riba tamén da media da zona euro. Entre mentres, os salarios teríanse incrementado, segundo datos do Ministerio de Traballo, nun 3,3%, por debaixo do calculado para a zona euro neste mesmo período. Reducir a inflación O BCE márcase como obxectivo regresar a unha inflación de 2%. Para iso insiste na macabra fórmula que veu aplicando até o de agora: o propio mercado autorregularase porque ao reducirse a capacidade de compra da maioría social, isto é, da clase traballadora, os prezos deixarán de subir se os produtores e supermercados queren vender. Ou sexa, o Banco Central Europeo, que prohibe topar os prezos para frear a inflación, ou intervir no mercado para impedir a especulación, si decide manter encarecido o prezo do diñeiro, castigando así a clase traballadora que ve como a súa capacidade para adquirir produtos de primeira necesidade –a famosa cesta da compra– se reduce. En 2023 as galegas e galegos consumiron un 24% menos de peixe que no ano anterior, non por gusto senón polo prezo Cómpre subliñar que o IPC (Índice de Prezos de Consumo) é un indicador que se utiliza para medir a evolución dos prezos de bens e servizos que consomen as familias e matizar que cando se celebra que baixou respecto do mes, ou do ano, anterior isto non significa que se reducisen os prezos, senón que subiron menos. Por iso, afirmar que co que subiron os salarios, a esta altura de ano, estes xa están por riba do IPC é ignorar a perda acumulada de poder adquisitivo da clase traballadora nos últimos anos. De feito, collendo unicamente os tres exercicios anteriores (2021, 2022 e 2023), neste período o IPC incrementouse nun 15,1%, mentres que os salarios galegos fixérono en tan só o 10,1%, cinco puntos de diferenza. Orxía de beneficios E mentres os datos confirman que as familias galegas son cada vez máis pobres, teñen máis dificultade para chegar a fin de mes, para acceder a unha vivenda ou para pagar a súa hipoteca, a banca celebra a súa particular orxía de beneficios. Así, o Grupo CaixaBank rexistrou un beneficio neto atribuído de 2.675 millóns de euros no primeiro semestre de 2024; un 25,2% máis que no mesmo período do ano pasado, cando xa obtivera uns beneficios escandalosos. O BBVA elevou as súas previsións para este ano aos 8.764 millóns de euros, o que suporía un incremento de 7,3% e o Santander, no primeiro semestre de 2024, xa conseguiu un 16% máis con respecto ao ano pasado, acadando un total de 8.764 millóns de euros. Tamén están de celebración grupos como Gadisa, que facturou 1.569 millóns de euros, o que representou un avance de 9,9%, ou Mercadona, que pechou 2023 cun beneficio neto récord de 1.009 millóns de euros, un 40% máis que o ano anterior. Baixada do IVE Medidas como reducir o IVE de certos produtos non afectou o máis mínimo aos inxentes beneficios que seguen obtendo estas empresas e a baixada da inflación non supuxo volver a prezos de anos anteriores. Moi ao contrario, o gasto medio por fogar, no Estado español, subiu un 3,8% en 2023, mentres que en Galiza foi de 5,6%, pero na cesta da compra acadou 10,5%. Incrementos de gasto que se produciron malia as familias ter que renunciar a mercar produtos de consumo que antes eran habituais e que agora pasaron a ser produtos de luxo. De feito, en 2023, as galegas e galegos consumiron un 24% menos de peixe que no ano anterior e non foi porque, de súpeto, deixase de gustar senón polos prezos astronómicos que acadou. Diante disto a conclusión semella obvia, porque mentres a inmensa maioría segue empobrecéndose, entidades financeiras, grupos empresariais e grandes cadeas de supermercados amasan cada vez máis beneficios por conta de cobrar máis a quen menos ten. Como semella obvio tamén que as políticas do Banco Central Europeo e dos países da zona euro en nada se preocupan nin pola calidade, nin polas condicións de vida das persoas, máis ben ao contrario, e si, e moito, por garantir o incesante incremento de beneficios daqueles para quen realmente gobernan.