Rueda e Altri

A Xunta de Galiza de Alfonso Rueda combina a submisión absoluta ás estratexias españolas do Partido Popular coa marca persoal dun presidente inseguro disposto a demostrar que agora manda el e só el, depurando os dubidosos e acabando de vez con calquera veleidade sucesoria. Eis o pacto do presidente da Xunta coa dirección española do seu partido: Galiza non vai dar problemas, será unha vasala leal e obediente das liñas políticas xerais marcada desde Xénova. En troca, Rueda terá carta branca para purgar a Xunta e a sucursal galega do PP. Un pacto feudal. Dese xeito Rueda e o PP galego aseguran que os intereses de Galiza fican subordinados ás ansias do Partido Popular de alcanzar a Moncloa ao prezo que for e tamén á cobiza da oligarquía empresarial que sustenta ese partido. Poden ficar tranquilos. Rueda será un servo leal. Os recursos naturais, o aforro, a sanidade, a educación e o benestar de Galiza están abertos aos seus negocios. O combate ao nacionalismo está asegurado. O prezo é pequeno: apenas quer ser admitido no club dos baróns, incluída a axenda semanal madrileña de almorzos informativos e reunións de negocios. Política industrial En todo o demais, a Xunta de Galiza segue na mesma. A súa política industrial resúmese en teimar nunha estratexia eólica xurídica e ambientalmente insustentábel e na aposta por implantar a calquera custo, en pleno centro da Galiza, unha fábrica de pasta de papel dez veces maior que o complexo de Ence en Pontevedra. Activismo eólico e celulósico que contrasta co desinterese por manter industrias estratéxicas xa implantadas como Alcoa ou Xeal, a vella Ferroatlántica, que ameazan con pechar provocando unha grave crise de emprego nas comarcas da Mariña e a Costa da Morte. Compromiso con Altri En relación coa planta de produción de pasta de papel proxectada para Palas de Rei, na comarca da Ulloa, chama a atención que o compromiso da Xunta do Partido Popular se manteña incólume a pesar da acumulación de evidencias en contra do proxecto: o gravísimo impacto ambiental sobre o río Ulla e a ría de Arousa; o escaso emprego que criaría; a ameaza que supón para outros sectores económicos como o agrogandeiro, o alimentar ou o turístico; o risco en que coloca a consideración do Camiño de Santiago como Patrimonio da Humanidade; a masiva oposición cidadá e institucional contra un proxecto que só apoian algúns alcaldes do PP e, con menos entusiasmo e máis vergoña, tamén algúns rexedores do PSOE; ou, en fin, a máis que probábel incompatibilidade do proxecto coas normas reguladoras dos fondos Next Generation da Unión Europea aos que aspira e, en concreto, o de non provocar un dano significativo ao medio ambiente e á biodiversidade. Favor mediático Pois ben, a pesar de todo iso, Alfonso Rueda segue prestando un inalábel apoio á pasteira. En curto, poderiamos explicar tal compromiso polo envolvemento de empresas ligadas ao Partido Popular –eis o caso de Greenalia– ou pola existencia dun consenso bipartidista PP-PSOE encarnado na consultora contratada por Altri, Acento, dirixida polo lobbista José Blanco (ex ministro do PSOE, responsábel polo sinistro do Alvia en Agrois no ano 2013) e presidida por Alfonso Alonso (ex ministro do PP). Sospeito, porén, que a explicación vai alén desa conivencia e ten a ver co protagonismo do que Altri goza no panorama mediático portugués. Con efecto, Medialivre, a pata mediática de Altri, controla xornais como o Correio da Manhã, Récord ou o Jornal de Negócios, canais de TV comoCMTV e Canal 9, emisoras de radio como Rádio SBSR e Rádio Festival xunto con revistas e medios dixitais. Por certo, nas últimas eleccións lusas, todos estes medios deron apoio á dereita do PSD e, sobre todo, á ultradereita de André Ventura. Talvez isto explique, alén do investimento publicitario, a implicación co proxecto dalgúns medios galegos. E talvez dea sentido tamén ao apoio do PP nun momento en que a estratexia da dereita e da extrema dereita na Europa pasa por controlar a opinión pública a través da manipulación dos medios públicos –niso, certamente, o PP galego non está precisado de leccións –e o control da liña editorial dos medios privados. Así o fixo Orban na Hungría e así o está a facer Meloni na Itália, a través da RAI, de Mediaset e, agora, dos medios controlados polo empresario e deputado de Forza Italia Antonio Angelucci. Lobbismo, espolio de recursos naturais e control informativo. Eis o novo goberno de Rueda.