Guerra ou paz

Que a pantasma da guerra global percorre o mundo non é unha afirmación gratuíta. A retórica belicista in crescendo de moitos dirixentes "occidentais" acompáñana incrementando o gasto militar e construíndo un falso relato que xustifique ante os seus pobos a súa insensata política. Non é esaxerado concluír que hoxe un dos principais dilemas a resolver é ou paz ou guerra. Fronte aos "partidos da guerra" é inaprazable enfrontar o relato do poder, construír movementos pola paz, frear a deriva militarista. Militarismo que sempre vai ligado a restrición de dereitos e liberdades, censura, desinformación e fascismo. Un cabalo da apocalipse que percorre Europa, tamén o Estado español debuxando un panorama máis que preocupante que non fará máis que agravarse se os e as demócratas, en xeral, e a esquerda, en particular, renuncian a dar a batalla ideolóxica e política, a comezar por facer fronte ao principal causante da desestabilización mundial, o eixo USA-OTAN. Zelenski e Netanyahu A visita de Zelenski a Madrid retrata, mais alá da insoportable verborrea pacifista, a posición das forzas políticas. Seguindo o falso relato imposto, Zelenski é o democrático presidente dun país invadido. Rusia é culpable e punto. USA-OTAN, no seu papel de sor Tareixa de Calcuta, inocente defensora da democracia e da súa integridade territorial, aínda que non hai tanto bombardearan Iugoslavia e impuxeran xustamente o contrario, a secesión de Kosovo de Serbia; ou estea a fomentar a independencia de Taiwán atentando contra a integridade territorial de China. Son BNG, Bildu, Podemos e ERC quen denuncian a insensata política militarista do Estado español A realidade é que sen as manobras na escuridade dos otánicos non habería guerra na Ucraína. A realidade é que Zelenski é un presidente con mandato autoprorrogado, sen eleccións, dun país no que todos os partidos e medios de comunicación de oposición foron prohibidos, con corrupción xeneralizada e onde moitos ucraínos son literalmente cazados nas rúas para obrigalos a combater. Ese Zelenski que apoia incondicionalmente Israel e, xa que logo, a matanza e expulsión dos palestinos da súa terra, recibido en Barajas polo mesmísimo monarca e agasallado por Sánchez, sen debate parlamentar, con 1.200 millóns de euros máis, que nega á sanidade pública ou ao rescate da AP-9 para manter unha guerra da OTAN, na que Ucraína pon os mortos. PP e Vox corresponsables da sen razón, outorgan compracidos; PNV e Junts, máis discretos, tamén. Son BNG, Bildu, Podemos e ERC, ausentándose da recepción ao monicreque, quen denuncian a insensata política militarista do Estado español e se opoñen a seguir alimentando unha guerra a cada paso máis perto de estenderse e agravar as nefastas consecuencias, entre elas as económicas, que xa está a ter para as clases populares. Detrás do xenocidio palestino tamén está USA-OTAN. Sen o seu incondicional apoio non sería posible. Que o Goberno español e outros europeos, decidan após sete meses de masacre recoñecer o Estado palestino é un xesto valorable que non impide ver os límites do seu alcance práctico. Forzado pola opinión pública, pedindo perdón, mantendo o dereito á defensa de Israel fronte ao "terrorismo", sabendo que o sionismo nunca aceitará un Estado palestino agás que se vexa obrigado, porque o seu plan é ocupar todo o territorio histórico de Palestina, expulsar os seus habitantes e someter os que queden a un réxime de apartheid. Forzas de guerra e paz Fronte á barbarie, o mínimo é non prestar ningún apoio político, económico ou militar a Israel e denunciar os seus cómplices. Na defensa do moral e politicamente indefendible ao PP e a Feijóo parécelles un "xesto excesivo" só esperpenticamente superado, de momento, por Abascal rendendo pleitesía ao xenocida. Todo un retrato da degradación política das forzas maioritarias do Estado, que ademais fai verdade que españolismo e fascismo van da man e canto máis españolistas, máis fascistas son, e que os fascistas sempre están cos asasinos. Antes con Franco ou Hitler, agora con Netanyahu. No taboleiro político estatal están definidas as forzas da guerra e as forzas da paz. Volven ser substancialmente as mesmas forzas que se opoñen á guerra na Ucraína quen erguen a bandeira da dignidade e a liberdade dos pobos, tamén do palestino. Como substancialmente son as mesmas forzas que apoian Zelenski as que apoian Netanyahu. Apostar pola paz, pasa hoxe inevitablemente por distanciarse da política de guerra pola hexemonía que impulsan USA-OTAN, defender o abandono desta organización militar criminal e mobilizarse a favor da paz. Paz ou guerra, esa é a cuestión.