A longa marcha da amnistía

A amnistía foi unha exixencia de ERC e Junts para a investidura de Pedro Sánchez como presidente do Goberno. Houbo outros indultos e amnistías que non foron rexeitadas pola dereita e as asociacións xudiciais que controla. O xeneral Alfonso Armada foi condenado en 1983 a 30 anos de cárcere pola súa participación no intento de golpe de Estado do 23-F de 1981, pero quedaba en liberdade en 1988 por un indulto do Goberno de Felipe González, sen que houbese ningunha declaración en contra da dereita. Tampouco dixeron nada as asociacións de xuíces e fiscais da dereita cando José Barrionuevo, Ministro de Interior, e Rafael Vera, Secretario de Estado con Felipe González, condenados a dez anos de cárcere polo secuestro de Segundo Marey reivindicado polos GAL, eran indultados polo Goberno de Aznar e saían de prisión en 1998, cumprindo só tres meses da condena. Para PP e Vox a amnistía é "un atentado contra a igualdade dos españois", pero a amnistía fiscal de Montoro, ministro de Facenda de Aznar, que favorecía aos máis ricos, non era un atentado contra a igualdade. Daquela, tampouco dixeron nada esas asociacións. Iniciado o proceso para a aprobación da amnistía, Aznar chamaba á "mobilización nacional" e o PP realiza todo tipo de manobras para atrasar a aprobación da Lei de Amnistía coa súa maioría absoluta no Senado. A nivel internacional recorreu á chamada Comisión de Venecia, pero tamén fracasou porque non recomendou a paralización do proceso iniciado polo Congreso. Os letrados do Senado pedían ao Congreso a retirada da lei, que cualificaban de "inconstitucional", e o PP presentaba ante o Tribunal Constitucional un conflito de competencias do Senado co Congreso por esa lei, que retiraban despois porque non tiña ningunha base xurídica. Ofensiva de García-Castellón Aínda non se coñecía o texto da amnistía que se debatería no Congreso, pero os "okupas" desde hai máis de cinco anos do Consello Xeral do Poder Xudicial, designados polo PP, difundían un manifesto contra a lei de amnistía: "Non é compatible co principio de Estado de dereito", "violenta a Constitución". Coincidindo coa negociación da amnistía García-Castellón reactivaba a causa do Tsunami, que abrira catro anos antes Outro dos protagonistas da ofensiva xudicial contra esta lei é o xuíz Manuel García-Castellón, que ten unha ampla folla de servizos ao PP, como lembraba o xornalista Ignacio Escolar: "O xuíz que investiga a operación Kitchen e que se nega a imputar a Cospedal cobrou durante 17 anos en postos nomeados polos Gobernos de Aznar e Rajoy". O Tsunami Democràtic xorde en Twitter e Telegram en 2019 para impulsar a mobilización contra a sentenza do Procés. Ese xuíz relacionaba esta plataforma co terrorismo. As dilixencias practicadas refutaban o argumentario do xuíz. Así, o informe anual de 2019 da Axencia Estatal de Seguridade Aérea (AESA) indicaba que a protesta de Tsunami non tivo un "impacto significativo" no funcionamento do aeroporto de El Prat. Persoal de terra de Iberia ocupaban nunha protesta as pistas dese aeroporto en 2016, afectando a máis voos e pasaxeiros que o Tsunami e non foi considerado como terrorismo pola Audiencia de Barcelona. Unha xuíza e os servizos de emerxencia dos Mossos rexeitaron vincular a morte por infarto dun cidadán francés coas protestas, e as lesións graves a policías, que o xuíz relacionaba co Tsunami, producíronse catro días despois da mobilización en El Prat. Dereitos fundamentais Coincidindo coa negociación da amnistía García-Castellón reactivaba a causa do Tsunami, que abrira catro anos antes, e pedía ao Tribunal Supremo que asumise o caso Tsunami e imputase por terrorismo 12 persoas, entre elas Carles Puigdemont, ex presidente da Generalitat, e Marta Rovira, secretaria xeral de ERC. Máis de 100 personalidades da sociedade civil (Marina Rosell, Carlos Bardem, Jordi Évole, Andreu Buenafuente, Laura Rosel, entre outros) presentaban un manifesto: "Protestar non é terrorismo". "Investigar por terrorismo un movemento pacífico co único obxectivo de criminalizar a protesta, limitar os dereitos fundamentais e silenciar a disidencia política, é unha actuación de carácter autoritario que restrinxe o espazo da sociedade civil e pon en perigo os principios democráticos e do estado de dereito". Primeiro utilizaron ETA, que xa non existe, e agora PP e Vox céntranse na amnistía como arma electoral. O PP convoca un acto contra a amnistía en Madrid o 26 de maio, coa mensaxe de que "o Procés non morreu". Son os últimos cartuchos dunha batalla que seguramente van perder o 30 de maio cando o Congreso aprobe a Lei de Amnistía.