E por que estudar Xeografía?

Quen contou o primeiro relato e de que trataba? O misterio do camiño que leva ao alleo, seguro. A contada paleolítica xa era xeográfica. Onde apañar arandos, a hospitalidade da auga compartida, marcas dos dominios do alén. Interpretar a paisaxe como manual de supervivencia. Así vén sendo a través dos milenios a relación entre Homo e Terra. A comunidade amplía o coñecemento e entrégao á xeración seguinte. Si, Xeografía é unha ciencia vella, tan anterga como a nosa especie. E tan contraditoria. En cada século, a súa finalidade debateuse entre dar ideas á rapina e cobiza ou imitar a quen coida, quere e procura un prognóstico fiable. Interesa na actualidade o coñecemento xeográfico? Saber e comprender É recorrente o alumnado de Bacharelato que elixe Xeo en plan random [sic]. Sospeita que non se trata de estar todo o ano a repasar nomes de ríos e analizar pirámides demográficas. Como moito aventura que se verán sectores e así [outro sic]. En toda a educación secundaria, a ciencia que estuda a casa grande que habitamos, é unha materia subsidiaria, lonxe da vida cotiá, da que non se percibe todo o que integra. A nosa casa, as divisións que creamos e destruímos, o comedor ateigado de xente onde os xantares podrecen na mesa. Xardíns illados do lecer urxente, bufardas onde se amorea quen chega, lixo polos recunchos, invasión de convidadas no salón de antiquités, rumor de traballadoras ao fondo. E aínda máis: o solo onde asenta a edificación, os seus segredos minerais, a estratexia das correntes de aire, a mudanza nas serras do horizonte, o bosque que encolle e alarga, coma os latexos dun corazón a bombear osíxeno a todos os habitantes. A metáfora pódese aplicar en diferentes escalas e todas interesan á Xeografía. Procurar unha visión xeral e amais, deterse no miúdo para comprender padróns de relacións entre a familia humana e o lar que nos acolle. Un mundo de cuestións cada canto máis complexas. Na era global, que enriquece tanto a tan poucas, Xeografía serve para comprender o éxodo dun rural ou os riscos da suba do nivel do mar A actual investigación xeográfica fincou un piar no modelo de sistemas. Desde un espazo concreto rastrexa analoxías, diferenzas e conexións a distintas escalas. Comparte con outros campos base do coñecemento o método científico, o que a converte nunha parede estrutural á que ancorar novas vías. Coa graza de que o seu obxecto de estudo é á vez humano e ambiental, local e global, a ponte necesaria na obsoleta división entre ciencias naturais e sociais. De brazo con Antropoloxía, esclarece quen somos nós aquén. Nada a ver, pois, con saberse de memoria as capitais de África, que tamén, por que non? Na era global, que enriquece tanto a tan poucas, Xeografía serve para comprender, por exemplo, por que algunha desas capitais se converterá nunha megalópole de 50 millóns de habitantes en 25 anos, alimentada polo éxodo dun rural secuestrado por corporacións que, á súa vez, crean condicións para a diáspora de refuxiadas climáticas. Velaí unha proba condensada de como a sociedade pode aproveitar a diagnose xeográfica. Unha ducia de estudantes Este xeito de pensamento inspira moitos campos profesionais na resolución de dilemas guiada polo espazo no que se xeran. Outra mostra: se asumimos que o urbano galego non se resume en sete cidades, como rabuñar con novas autoestradas no canto de conectar de vez coa redución de vehículos e alentar mobilidades en redes públicas de proximidade? Cantos equipos interdisciplinares melloran as súas producións coa amálgama de Xeografía? Activar a planificación urbana sensible a lugares que as mulleres percibimos como inseguros –máis abondosos que os sinalados por homes – para minorar enclaves tensos. Procurarmos respostas propias aos retos específicos do territorio galego: analizar os riscos da suba do nivel do mar lendo nas mareas de Arousa a ocupación prehistórica do territorio. Atender a poboación avellentada que permanece no seu hábitat, sabiamente disperso cando era funcional e no que xa se avistan paracaidistas da especulación. Achegar ao modelo xeral de glaciacións pleistocenas, as cotas da pegada en Trevinca e Ancares, descoñecidas ata hai nada. Atender ao esfarelar natural da fronteira a través do tren e a eurocidade. Fixar cartografía dixital fiable, que non meta o camión na veiga. En breve, parte do Bacharelato, unhas 15.000 persoas, superará a ABAU e iniciará o ascenso ao campo universitario. Dúas ducias de estudantes tomarán a ruta polo Grao de Xeografía. Son ben necesarias, tamén en Galicia. Se identificares ata cinco acenos cotiás que dependen da permanente investigación xeográfica, parabéns! Xa tes unha xeógrafa na cabeza e unha resposta ao título.