Sindicatos máis representativos
Condición de sindicato "máis representativo" ten a CIG e os sindicatos vascos, mais non foron convidados ao "diálogo social" para a negociación da modificación da lexislación laboral -que non derrogación das reformas do PP-, quizais porque suporía unha falta de unanimidade lograda entre CEOE e sindicatos estatais. Quizais porque xa era sabido que non se acadaría ruptura coa contrarreforma laboral dos anos do austeritarismo, porque os novos fondos europeos manteñen como condición determinadas "reformas".
Pouco importan as conviccións e acordos ante os intereses de Estado.
Todos os grupos do Parlamento galego en 2016 aprobaron acordos sobre a necesidade de convocar unha negociación colectiva de ámbito galego para superar o horizonte da fenda salarial de xénero. Entendían as forzas políticas galegas -entre elas a impulsora da iniciativa, En Marea, que, naquela altura incluía a hoxe ministra de Traballo- que a negociación colectiva debía contar con patronal e sindicatos "máis representativos" e que o marco galego de relacións laborais era fundamental.
Este ámbito galego permite adecuar os ritmos da negociación colectiva ao pulso económico e social do país, evitando que as empresas galegas apliquen contención salarial á par que o resto do Estado, aínda que non acusen perdas económicas; sen contar que moitos convenios estatais son de mínimos e que a distancia do centro de negociación dificulta a participación activa e presión das traballadoras galegas.
O novo marco laboral -que se prevé saia adiante coa abstención do PP- non restaura os dereitos da clase traballadora e acentúa o "centralismo" nas relacións laborais.
A pretendida unanimidade dos axentes sociais nesta reforma do mercado laboral vénse abaixo coa exclusión -deliberada- dos sindicatos coa condición legal de "máis representativos" na Galiza e en Euskadi; a contestación social e a garantía dun arco parlamentar con maioría progresista na seguinte lexislatura tamén estará nestas nacións sen Estado.