A Xunta replica o comunicado da asociación Festivais de Galicia sobre o Marisquiño. Pero faino apenas nun punto que, ademais, é pouco relevante. O Goberno galego afirma que, contra o afirmado pola entidade, o Marisquiño si estaba obrigado a rexistrar o plan de autoprotección.
Marica Campo (Val do Mao, O Incio, 1948) practica unha literatura de forte pegada lírica. Procurou rescatar figuras femininas das mans do patriarcado. Nunca cedeu ás modas hexemónicas. Escribiu en todos os xéneros e en todas as formas, mesmo en sextinas. A plataforma de crítica feminista A Sega escolleuna para lle dedicar o quinto Día das Galegas nas Letras.
Unha rede cosida con música jazz tapizará a ría de Ferrol na fin de semana do 17 ao 19 de agosto. O festival Jazz de Ría unirá Ferrol e Mugardos cunha programación repartida nas dúas localidades que achegará algunhas das principais variedades do xénero.
O mundo, a inicios do século XX, acelarábase. O capitalismo despregábase con enorme potencia. E os artistas procuraban novas vías para se relacionar esteticamente co real. E criticalo. Na pintura cubista, por caso, a realidade descompúñase en planos diversos, as perspectivas eran simultáneas, as superficies xacían en xustaposición. A proposta acabou por se filtrar na literatura. O francés Max Jacob, íntimo de Picasso, foi un dos escritores que máis adheriu a esa corrente.
A morte de Ernesto Chao (Ribadavia, 1943-Compostela, 2018) deixou a escena galega sen unha figura principal. Activista e entusiasta, organizador, dotado actor non unicamente cómico, presenza familiar e popular, a traxectoria de Chao atravesou territorios diversos. Velaquí dez esteos imprescindíbeis dunha vida dedicada á interpretación.
“Risas rebeldes” é o seu lema. Para provocalas, os seus métodos son diversos: monicreques, malabarismos, maxia, música. Son, en resumo, os pallasos, e organizan o Festiclown. A súa vixésima edición comezou esta quinta feira en Vilagarcía de Arousa e esténdese ate a terza, 14 de agosto.
No escenario que delimitan Paderne, Seoane, Moreda e Parada, no Courel, acontecerá o Festival dos Eidos. Será, entre o 22 e o 26 de agosto, a cuarta edición dun encontro que, promovido pola Fundación Novoneyra, xuntará escritoras e músicos galegos, irlandeses ou portugueses.
Con Danièle Huillet (1936-2006) formou unha das parellas máis radicais, formal e politicamente, do cinema europeo moderno. A eles débense filmes como canonazos, monumentais, difíciles, intansixentes, belos: Non reconciliados (1965), Crónica de Ana Magdalena Bach (1968), Moisés e Aarón (1975). Jean-Marie Straub (1933) visitará Compostela este 27 de agosto.
De título lírico e liña clara, “graficamente impecable”, e trazo autobiográfico. Así é Canción para afundir flores no mar, a obra gañadora da décimo terceira edición do premio Castelao de banda deseñada, da autoría de Oliver Añón (Barcelona, 1982).
A Asociación de Actrices e Actores de Galicia, da que fan parte máis de 300 profesionais, emitiu un comunicado en que critica a “lamentable falta de respecto” e “o golpe ao rigor” de El Correo Gallego ao informar da morte do actor Ernesto Chao. O xornal compostelán publciou na capara o seguinte titular: “Morre Ernesto Chao, o actor que El Correo rescatou do esquecemento para convertelo en Miro Pereira”.
O pensador que marcou o século XX tamén respirou en galego. Non moito, é certo. Mais o seu rastro atópase en traducións, na obra de autores no seu ronsel intelectual, en traballos achegados a organizacións políticas que se reclaman do seu ideario. A dous séculos do nacemento de Karl Marx - 1818-, o seu espectro segue a roldar.
Quince tempadas como Miro Pereira en Pratos combinados, teleserie de audiencias máis que respectábeis, converteron Ernesto Chao (Ribadavia, 1943-Compostela, 2018) nun rostro familiar para milleiros de galegas e galegos. Pero máis alá dese personaxe emblemático, rei catódico do insulto e traballado carácter cómico, Chao pasou unha vida dedicada ao teatro.
![[Imaxe: Sicixia] Marta Lado, con Monti Castiñeiras, caracterizada como Olalla.](/asset/zoomcrop,480,270,center,center/media/nosdiario/images/2016/10/11/2016101110572237812.jpg)
Ignacio Vilar (Petín, 1951) é un dos cineastas de maior percorrido popular do cinema galego. Filmes como Vilamor (2012) ou sobre todo A esmorga (2014) chegaron a pantallas de todo o país e, no caso da adaptación de Blanco Amor, tamén do exterior. A súa última longa, Sicixia (2016), salta agora aos cinemas madrileños.
Unha das esculturas que sosteñen a portada dereita da fachada das Praterías da catedral de Santiago amenceu esta segunda feira pintada de azul. A palabra “Kiss” e uns bigotes de gato, a imitación da banda rock estadounidense, lixan unha das figuras dos apóstolos.
Pesar no mundo da cultura polo falecemento dun profesional de dilatada experiencia na televisión e o teatro e unha persoa "excepcional"
Entrimo, xusto onde unha raia imaxinaria pretende separar Galiza de Portugal, será por segundo ano consecutivo epicentro do “cinema rural arraiano”. O Colectivo Arraiano organiza un encontro cultural que xuntará este sábado, 4 de agosto, o dramaturgo e actor Quico Cadaval, o escritor Xosé Benito Reza ou o filme Herança, do portugués Flávio Cruz.
Clásicos contemporáneos e clásicos de sempre da música galega encabezan a 35 edición da Festa da Carballeira de Zas. Canda eles, propostas irlandesas, escocesas ou mesmo celtic blues do Xapón.
A 66ª Festa do Albariño de Cambados vivirá un espectáculo musical insólito. A Orquestra de Jazz de Galicia embarcou nun aventurado proceso de fusión entre a tradición galega, a copla e a canción de autor pop célebres practicantes dos mencionados xéneros. Esta sexta feira, 3 de agosto, amosárano ao público.
Era, sen dúbida, un dos acontecementos culturais máis emblemáticos da cidade. O único festival de imaxe contemporánea no país. Trinta e seis edicións despois do seu inicio da man do coñecido activista cultural Benito Losada, o Concello de Ourense deixa caer o Outono Fotográfico.
