Olaia Maneiro (Tanxugueiras): "A música é para compartir, para amar e para poder expresarte"

—Que papel credes que xoga a música na difusión da lingua e da cultura? Ao final, a música é o que une todas as culturas e idiomas e, ao mesmo tempo, permite chegar á xente moito máis rápido. No noso caso, moitísima rapazada comezou a falar galego por vernos a nós e ver que non nos avergoñabamos da lingua. O mesmo pasa coa xente de fóra, que ao mellor non entendían o que cantabamos, mais molestábanse en traducir as letras para poder desfrutar das mensaxes. —Reivindicades tamén a importancia das asociacións culturais e das recollidas de campo. Como inflúe isto no voso proxecto? Nós, ao final, vimos de asociacións nas que aprendemos desde nenas a importancia da conservación cultural. Hai moita xente que se dedicou a isto durante moitos anos e se hoxe en día temos o que temos é grazas a todas esas persoas. Nós baseámonos na lírica popular e nas recollidas. Por tanto, para nós é case un 100%. —A actualización da música tradicional con sons máis modernos achegou novos públicos á cultura popular. Como valorades isto? Eu creo que como as persoas ven rapazas e rapaces novos facendo música tradicional cun toque máis moderno poden sentirse máis metidas. Tíñase a crenza por parte da xente que non estaba no mundo tradicional de que a música popular era para persoas maiores e, entón, había o pensamento de "isto é algo que queda atrás e que non vou tocar porque dá como vergoña, como vou dicir eu que escoito este tipo de música cando poderían rirse de min?". E iso pasaba. Eu lembro que no colexio case todas iamos a clases de pandeireta e baile, mais no instituto era como... "como vas ir a clase de pandeireta? Non che dá vergoña dicir iso?". Eu entendo que ese estigma estaba aí, mais agora hai xente nova e empoderada reivindicando o seu idioma e a súa cultura dunha forma máis moderna. —No voso traballo abundan as colaboracións con artistas como Valeria Castro, Fillas de Cassandra ou Juancho Marqués. Que vos achegan estas sinerxías tanto a nivel persoal como na vosa música? Pois o máis importante é o persoal. O que esas persoas poden achegar non a nivel visualizacións, senón como aprendizaxe. Eu creo que o principal é a conexión que hai. Despois, si que é certo que son xente moi distinta, mais ao mesmo tempo cuns mesmos valores e forma de entender a música. A música é para compartir, para amar e para poder expresarte. Nós, de todas as colaboracións que temos, hoxe en día somos amigas, e iso é o máis bonito. —Decides en "Hoxe, mañá e sempre" que o vivido é suficiente. Botando a vista atrás, con que quedades? Tanxugueiras foi un grupo que se fixo sen pretensións de nada e todo é máis do que soñabamos. Realmente, queremos seguir dedicándonos a isto, seguir traballando e formándonos. Porén, temos que ser conscientes de todo o que conseguimos. Se todo o que logramos a día de hoxe se acabase, xa é moito máis do que soñabamos, e con iso somos felices. Seguiremos traballando, seguiremos remando e seguiremos facendo o que faga falta... Mais todo o que fixemos xa está feito e é moitísimo máis do que aspirabamos.