A xustiza en mans do algoritmo

A Intelixencia Artificial (IA) avanza a tal velocidade, que calquera intento de control lexislativo queda obsoleto ao instante. A IA xenerativa afecta á arte nas súas diferentes modalidades; chega con escribir un texto descritivo para ter listo un filme, un libro ou unha banda deseñada. A IA preditiva aplícase xa no campo da medicina, economía, administración pública ou no dereito. Simón Casal imaxina como sería o futuro se deixamos as decisións xudiciais en mans das IA. Non fai ciencia ficción propiamente dita, senón que se adianta a unha realidade que xa presentaba nunha mediometraxe documental homónima de 2022: xustiza preditiva a partir de puntuacións e datos estatísticos aprendidos dos reos. Incluso os coches automáticos que aparecen en Xustiza artificial xa existen, simplemente introduciunos como elemento xeneralizado na sociedade. A historia presenta unha xuíza residente na Coruña encargada de avaliar nun informe preceptivo e non vinculante, pero determinante, a empresa tecnolóxica escollida para implementar a IA no sistema xudicial por orde da presidenta do Goberno (Melania Cruz) antes de votar en referendo. Entre baño e baño en San Amaro, non tardan en chegar as presións tanto dos que queren un informe negativo, como dos que queren o visto e prace. Un terríbel accidente sufrido pola creadora do algoritmo precipitará os acontecementos. Víctor Serra (A lei de Santos) e Simón Casal escriben un thriller xudicial “futuríbel” cheo de intriga e con ánimo de xerar debate arredor do tema. Toma partido, claro, pero non sen antes presentar os pros e os contras da IA preditiva na xudicatura; de feito, os pros soan bastante convincentes, sobre todo en boca de Tamar Novas. Eleva tamén o nivel a presenza de Santi Prego, Ledicia Sola, Alberto Ammann e Xabier Deive, nun dos seus últimos traballos antes do seu pasamento. No apartado técnico destacan os efectos especiais e a fotografía, sobre todo a acuática e submarina. Marabilla. Iso si, botei en falta o galego na versión orixinal (salvo que o futuro da Coruña o imaxinaran monolingüe en castelán, iso si que mete medo); máis tecnoloxía futura, ademais da que se ve nos xulgados, e vehículos; así como algo máis de vida cotiá dos personaxes; un alivio cómico para equilibrar o ton solemne tampouco lle acaería mal. Se así fose, estaría falando dun peliculón, mais queda nun excelente thriller xudicial de impecábel factura dun director que se supera respecto a Lobos Sucios e apunta a un futuro prometedor no cinema de xénero.