Aves da lama e da area en Caldebarcos

A ves de peteiro e patas relativamente longas. Inquedas e bulideiras que se alimentan en praias e lagoas costeiras e interiores… estamos a falar das limícolas. Baixo este adxectivo reunimos un variado grupo de aves que van dende a pequena píllara das dunas até o mazarico real. Febreiro é o mes no que ornitólogas e ornitólogos saen censalas ás zonas húmidas de todo o país. Atopámolas ao longo de toda a costa galega en areais e lagoas costeiras; A Lanzada, A Frouxeira… e tamén do interior, como na Limia. Desta volta achegámonos a Caldebarcos, Carnota, onde pasan o inverno un bo número delas, tanto en cantidade como en diversidade de especies. Temos alí a posibilidade de observalas descansando durante a marea alta no fondo da praia ou nas beiras da lagoa da Berberecheira e se cadra a visita durante a marea baixa, andarán percorrendo o areal ou a lagoa á procura de alimento. Podemos superar facilmente a observación dunha ducia de especies; gabitas, píllara das dunas e real, pilro tridáctilo e común, bilurico bailón, virapedras, pilro gordo, tarambola cincenta, bilurico común e pativerde, mazarico rabipinto e real… que, xunto a diferentes especies de garzas e de gaivotas, permitirán que sumemos unha nutrida lista de observacións. Grazas ao anelamento científico, coñecemos a orixe dalgunhas das limícolas que nos acompañan durante os meses máis fríos. A combinación de aneis de cores ou con díxitos ofrece a posibilidade de individualizar algúns exemplares e facerlles seguimento durante anos. Así, sabemos que nesta zona húmida de Carnota pasa o inverno unha píllara das dunas polonesa, unha gabita francesa ou un mazarico rabirrubio noruegués. Sabemos tamén a súa idade e os lugares nos que naceron, xa que todas elas foron aneladas como polos a milleiros de quilómetros deste recuncho da Costa de Morte. Tamén poderemos gozar dun bando invernal de píllara das dunas, nun dos últimos e mellores redutos do país para a cría da especie, unha das nosas aves máis ameazadas e considerada en perigo de extinción. Recoméndase para poder gozar da beleza destas aves uns prismáticos e, se é posible, mellor aínda, un telescopio. Fundamental levar na mochila unha guía de aves e paciencia. Por suposto, mantendo sempre as distancias e sen cans que poidan asustalas, lembrando que lugares coma Caldebarcos son espazos vitais para estas aves, precisos para descansar, alimentarse e coller forza para emprender nunhas semanas a longa viaxe de volta aos seus lugares de cría. No norte.