Novela feminista nos anos 70

A novela foi Premio Galicia do Centro Gallego de Bos Aires, ao que tamén se presentaron O silencio redimido (Silvio Santiago) e Xente ao lonxe (Blanco Amor), entre outras. Houbo polémica porque algúns consideraban mellor a de Blanco Amor, se eu tivese que escoller non sei que faría, calquera das dúas é unha boa novela. Foi publicada en 1971 por Ediciones Galicia (Bos Aires) en colaboración con Castrelos (Vigo), nunha edición cunha letra tan miudiña que hoxe custa lela. Tivo outras edicións, como a da Biblioteca Galega 120 de La Voz de Galicia e a que aquí recomendamos, a de 2018, que aínda está á venda. A lectura de Adiós María pode ser de interese 53 anos despois? Xulguen vostedes se son lectores habituais da narrativa galega actual: unha muller narradora, unha visión feminista, a adolescencia, a importancia dos avós, a emigración... Sóalles nas novelas de hoxe? E todo isto escrito antes de morrer Franco sen usar o castelán en ningún personaxe. Capa de Adiós María. Ademais, Adiós María marca, segundo a maioría dos estudos, a fin da Nova Narrativa Galega (NNG). E de acordo coa NNG na obra atopamos supresión dalgúns signos de puntuación, uso de guións que enlazan palabras, capítulos que son monólogos interiores directos, un narrador interno en 1ª persoa que se dirixe a un receptor plural... Son 10 capítulos que levan por título o número romano correspondente e non están ordenados cronoloxicamente, están construídos con flashbacks, Maxa retrocede ao pasado para lembrar e describir, a miúdo con diálogos entre personaxes, diálogos que ás veces se representan con técnicas novidosas. Maxa (María) conta aos quince anos a historia dos Briz, a súa familia labrega que vive en Cantador e despois marchará a un espazo urbano para mellorar a vida, cousa que non consegue e ten que volver á aldea e á emigración (Lille, Francia). A emigración está vista desde dentro, cos pais fóra a rapaza terá que exercer de muller da casa ante os avós e os irmáns. Perdeu o nome de María para quedar co de Maxa, de aí o “Adiós María”. A señorita Márgara, a mestra, dilles aos pais “María Briz é moi intelixente, María Briz debe estudiar, porque escribe que é un primor”. E a rapaza anímase: “Maxa, enriba, enriba, enriba, ti chegarás moi lonxe, non hai dúbida”. No remate comenta: “Vaia novela que me vai saír... Consecuencia: Mariquiña Briz levando a gala das primeiras páxinas, noraboa, congratuleixon, kirieleison, bendicións, que soltura de pluma, que gacela”. Certamente, saíulle unha boa novela que pasados os anos segue tendo interese. Adiós María Xohana Torres / 2018 / Editorial Galaxia / 232 páxinas / 21,15 euros