Unha canción infinita

Gustaríame regalarvos unha canción infinita. Unha música que se adaptase a cada momento deste verán que se vai achegando. Unha lista de cancións que vaian con vós e co voso momento, enchendo e completando os vosos días. Gustaríame regalarche unha canción, aquela que racha con todo, esa á que acodes cando necesitas calma. Porque as cancións-abrigo non as cantan nas verbenas, case nunca. As cancións que contan a nosa historia viven discretamente e non queren saír pola radio. Espero que este verán poidas atopar algunha desas cancións, como se fose unha bolboreta que se pousa timidamente nas nosas orellas. Abrindo esta fiestra do verán, e falando de calma, chegou esta semana o disco Encantado, o sexto álbum de estudio do cantautor brasileiro Silva. Silva é un dos cantautores máis destacados da nova xeración da música brasileira cun estilo único que combina elementos do pop, o folk e a MPB (Música Popular Brasileira). O seu álbum Encantado, soa fráxil, sinxelo, case minimalista e un pouco experimental. O disco presenta unha colección de cancións escritas e compostas polo propio Silva, que reflicten as súas experiencias persoais, as súas emocións e a súa visión do mundo. Unha das características máis destacadas do álbum é a forma en que Silva logra combinar a sinxeleza e a complexidade nas súas composicións. As súas melodías son pegadizas e fáciles de recordar, pero ao mesmo tempo están cargadas de profundidade e significado. As letras das súas cancións son poéticas e evocadoras, explorando temas universais como o amor, a perda, a esperanza e a busca de si mesmo. Resalta o sinxelo Recomenzar a dúo co cantor uruguaio Jorge Drexler, unha canción fresca e xeitosa para as sobremesas, lixeira como unha destas tardes de xuño. Pero no disco atopamos tamén outras colaboración xeniais, como as do corte "Carmesim" onde Silva canta xunto a virtuosa Carminho e onde colabora tamén a violista Gabriele Leite. Co seu ritmo suave e a letra conmovedora, a canción convértese nun himno para aqueles que valoran a memoria e a nostalxia. Máis aló da música, o que realmente distingue a Silva é a súa autenticidade e a súa conexión co público. Nun mundo onde a música a miúdo se reduce a fórmulas e tendencias, Silva mantense fiel a si mesmo e á súa visión artística. As súas cancións son honestas e sinceras, ademais é un disco que acompaña nos momentos de alegría e tristeza, e que recorda que a música ten o poder de conectarnos con nós mesmos e cos demais. Por último, quero destacar "Arrebol", unha actualización do famoso canon de Pachelbel e que cadra perfectamente para ese paseo pola praia que tanto desexamos.