De cando a antigüidade volve estar de moda

Pancho Álvarez é un músico cunha traxectoria como poucas: toda unha vida investigando, tocando, perfeccionando e sobre todo subíndose aos escenarios de todo o mundo. Cordas históricas / Pancho Álvarez / Altafonte / 2020 / Quince pezas / En plataformas dixitais Ademais do seu papel como músico de Carlos Núñez, Pancho continúa o seu propio camiño e saca este quinto traballo en solitario en 2020 despois de Florencio, o cego dos Vilares (1998), Nas Cordas (2001), Sólidos Galicianos (2009) e Sonche Atlántico (2012). Pancho toma o seu tempo entre disco e disco, e nótase que son traballos maduros e dignos de alguén que sabe o que fai. Neste Cordas Históricas Pancho Álvarez quixo empregar todos os instrumentos de corda que tiña ao seu alcance, tanto os seus coma outros prestados, e ordenalos nunha secuencia cronolóxica, interpretando así pezas medievais, pezas coñecidas da música galega e composicións propias, tanto antigas como actuais. Iso si: todas baixo o enfoque da música tradicional, pois é aí onde están as orixes de Pancho e onde se move como peixe na auga. Segundo palabras do artista, os instrumentos de corda ocuparon noutro tempo, como se pode deducir vendo os pórticos e demais representacións arquitectónicas, un lugar destacado na nosa cultura. Aquí quero compartir todas esas sonoridades achegándoas ao meu xeito de interpretar música. Neste traballo soan, por orde: lira da Idade de Bronce, organistrum e zanfona, fídulas, cítolas, vihuela renacentista, viola de gamba, guitarra barroca, mandolina, violín, viola caipira (apunto que está considerado un dos instrumentos máis difíciles de tocar do mundo) e guitarra eléctrica. Pero falemos de música e hedonismo: a escolla de pezas paréceme marabillosa, porque por moita motivación conceptual que haxa, un disco debe ser interesante per se, e vaia se o consigue: as pezas coñecidas son fermosísimas, e as composicións propias non se quedan atrás. Destaco especialmente 'Versos na pedra', composta por Pancho para organistrum e zanfona. Para quen non o saiba, o organistrum (medieval e tocado por dúas persoas) foi o antecesor da zanfona, e é sorprendente escoitar os timbres de ambos instrumentos na mesma peza. O CD é ben chulo: o deseño é de Luis Umbría, e aparecen as imaxes dos instrumentos empregados. De todos os xeitos non está á venda, fíxose unha pequena edición física pero polo momento só podedes escoitalo –iso si, completo- en plataformas dixitais como Spotify. Parabéns a Pancho, que a cada paso que dá demostra ser un dos músicos máis grandes que pariu o noso país! O Anselmo non casaba, non casaba coa rapaza; porque tiña pouco dote, non lla querían na casa.