Unha festa da creatividade

Nesta altura, podería parecer que xa non se pode engadir nada máis sobre o talento e a competencia de Baldo Martínez. E de súpeto, aparece este Música imaginaria para desmentir esa convicción: un novo e concluínte experimento que dá un paso máis na fusión da música tradicional galega coa liberdade exuberante do jazz contemporánea que abre novos horizontes en cada un dos seus sete movementos. Martínez, que sempre se moveu nas marxes máis punzantes do jazz europeo e da libre improvisación, comeza arriscando xa desde a instrumentación, ao colocar o acordeón e a marimba no centro da composición -espléndidos João Barradas e Andrés Coll- e logrando unha sonoridade e unha potencia expresiva dunha enorme riqueza. Julián Sánchez (trompeta e fliscorno), Juan Saiz (frauta, saxo tenor e soprano), e Lucía Martínez (batería, percusión) completan unha formación que, xunto co contrabaixo do propio compositor, defenden unha obra de xeometría estética variábel, mais sempre apurando até o límite as contornas do xénero. O sentimento de liberdade está presente ao longo do disco mais, ao mesmo tempo, a sensación de que todo está baixo control é constante. A dialéctica entre o escrito e o improvisado adquire aquí un equilibrio que presenta a formación como unha verdadeira coalición de talentos ao servizo dun universo sonoro único. Un exercicio de exploración que, ademais, xoga a introducir elementos propios da música tradicional galega como unha sorte de leit motiv que impregna de enigma o conxunto. A alternancia de pasaxes dunha extrema beleza lírica con arroutos de improvisación colectiva non é máis que un dos elementos que lle outorgan unha personalidade exquisita a este disco. Tamén están eses fragmentos de bop coloreados pola atonalidade, as sutilezas poéticas dalgúns solos matizados polo amplísimo espectro da batería, ou a diversidade de tesituras que harmonizan todos os intérpretes. En realidade, Música imaginaria -facendo honor ao seu título- descobre territorios ignotos que provocan na persoa oínte unha cativadora fervenza de sensacións que propicia novas descubertas con cada escoita: unha auténtica festa da creatividade na que a precisión compositiva se acopla perfectamente coa potencia e a espontaneidade da execución. Particularmente inspirado, Baldo Martínez crea con Música imaginaria unha obra maior que amplía o campo de batalla do jazz contemporáneo e que permite albergar grandes esperanzas sobre o futuro desta música.