Galiza é un "estado de ánimo"
Nova achega ás múltiples caracterizacións do país. Que somos, de onde vimos, cara onde imos? Desta volta é a quenda de Luís Villares, o líder de En Marea. Que é Galiza? "Galiza é un estado de ánimo conformado por unha comunidade humana que ten un proxecto de convivencia". Unha definición que evoca o axioma de Jorge Valdano, unha equipa é un estado de ánimo. Villares propuxo esta cuarta feira elevar o gasto público da Xunta até chegar "ao máximo legal".
Somos un estado de ánimo. Somos unha familia "porque temos vínculos, porque nos preocupamos do futuro". Así definiu Luís Villares Galiza durante a conferencia -baixo o título O País que queremos compartir- que pronunciou esta quinta feira no Fórum Europa, un acto que tivo como cenario o Hostal Reis Católicos de Compostela. "Podedes chamarlle nación", completou Villares o retrato do país.
Ese proxecto común expresaríase a través dunha "imaxe", a soberanía, e tería, ou debería ter, "a capacidade de autogoberno posta ao servizo do ben comùn". Niso viría a consistir a política, de acordo coa concepción villarista. "As familias non deixan ninguén fóra da mesa; nós, como país, tampouco, por iso un proxecto político que valla a pena ten que se basear na xustiza social, na solidariedade de todos os seus membros entre si e interxeracionalmente".
A xustiza social só pode chegar -argumentou Villares- a partir da construción dunha "economía da igualdade", cun "sistema de financiamento xusto, baseado na soberanía fiscal". Un discurso de inspiración nacionalista. Mais como a confluencia requere non deixar tecla sen tocar, esa economía debería tamén afincarse no "principio de cooperación estatal e europeu". Frase moi do gosto das freguesías de Podemos e Esquerda Unida. Todos integrados. Ben, talvez non tanto: no Reis Católicos houbo certas ausencias ben significativas -nen rastro dos alcaldes da Coruña e Ferrol nen de dirixentes de Podemos- , aínda que Villares -que foi apresentado pola profesora da USC e ex militante do BNG Alba Nogueira- si contou coa presenza do rexedor da capital do país Martiño Noriega, ben como dos parlamentares de En Marea Paula Vázquez Verao (Cerna), Davide Rodríguez (Anova) e Manuel Lago (independente próximo a Esquerda Unida).
As familias non deixan ninguén fóra da mesa; nós, como país, tampouco, por iso un proxecto político que valla a pena ten que se basear na xustiza social
Villares enfiou o seu discurso a partir da análise dun dos principais problemas do país, o devalo demográfico, un conceito baixo o que se agocharía "unha implosión social, económica, territorial e mesmo democrática, que ocasiona a perda de poboación para o noso país".
Mais Villares esforzouse por non proxectar un estado de ánimo derrotista, así que deixou para o final da conferencia unha raiola de esperanza. E, como mandan os cánones do discurso político, unha proposta. Desta volta o líder de En Marea ofereceu un Novo Trato Cidadán, en termos retóricos, a disposición a "reverter o tópico resignado de que aquí non hai futuro".
E en que se concretizaría ese new deal villarista? Pois nunha proposta basicamente keynesiana: a expansión do "gasto público total" até levar o orzamento da Xunta ao seu "máximo legal". O obxectivo final sería "acadar (contando as funcións de benestar do Estado) a media europea", isto é, "pasar de 26 a 32 por cento do PIB para destinalo integramente ás políticas públicas que incrementen o benestar e xeren confianza no futuro".