Por fortuna, ás veces non sabemos que nos estamos a despedir: derradeira tarde con Luísa Villalta
10 de maio de 2024 (21:58 h.)
Cando alguén querido marcha, á sensación de que afundiu no mar un continente, e nós con el, sucede a aparición dun mundo de illotes a emerxer para que os recordos, náufragos, se aferren ás rochas. A nosa escritora era unha certeza de carne e óso, agora memoria e palabra nada máis. Nada menos.
Debes estar rexistrado para ler este contido
Se xa tes unha conta, inicia sesión
star
Poderás rexistrarte co teu correo. É rápido e gratis.
Precisa axuda? Envíanos un correo electrónico a subscricion@nosdiario.gal.