A revolución pendente da cultura popular: onde faga falta

Pois si señores, a tradición cultural é pasado, presente e tamén futuro. Hai que dicir isto ben alto porque aínda que pareza mentira hai "responsables" da cultura neste país noso que se resisten a admitilo. Eu penso que entre outras cousas porque lles falta máis que un máster para entendelo ben. En fin, non oculto certa indignación nestas palabras que se non son compartidas pois parabéns polo que lle toque, pero por desgraza na miña contorna están á orde do día. Non vexo que na actualidade haxa unha valoración social concordante coa importancia da tradición para o propio futuro, xa que vivimos inmersos no "éxito das maiorías", que no que respecta á cultura é tan nefasto como real. Porque a cultura con maiúsculas nunca foi nin será "o que estea de moda". A diversidade cultural é absolutamente necesaria e esencialmente minoritaria en cada unha das súas manifestacións. Non se trata de que guste máis ou menos, de que haxa máis ou menos público. Trátase de que a singularidade de cada proposta cultural é un logro da humanidade moitas veces intanxible pero por iso mesmo máis merecente de atención, apoio e preservación. A cultura popular é unha parte imprescindíbel da cultura dos pobos, das nacións, das distintas comunidades. A cultura popular chega a nós cun I+D de séculos que non hai cartos que os pague, e que dá solución e saída a necesidades reais da propia comunidade na que se insire. Un turismo ben entendido, por exemplo, pode ser unha oportunidade interesante para poñer en valor a cultura tradicional. E non digo que non se faga ben iso nalgún sitio pero a miña experiencia é que hai aínda demasiada percepción da música popular e o baile tradicional como actividades atrasadas que non conectan coa modernidade. E que non atrae xente dabondo como para que sexa "rendible". Se non fora así, por que entón se gastan trinta, cincuenta, cen mil euros ou máis, en grupos de moda, e danse esmolas contadiñas para a cultura tradicional? Cóntame un amigo que co seu grupo de música tradicional fixeron animación de rúa pola súa conta nunha coñecida vila turística galega. O caso é que os "turistas" non paraban de fotografar e gravar a súa actuación en cada metro do paseo e de sacar fotos con eles, o que demostra a espontánea apreciación como distintiva e interesante da proposta cultural que ademais os estaba situando no mapa dun xeito inequívoco. Pois ben, nese lugar e pese a que maioría dos integrantes son de alí mesmo rexeitaron contar con eles en todo o verán na súa programación cultural. Non é este un caso illado e penso que a música e o baile tradicionais e a cultura popular por extensión teñen unha revolución pendente na que poidamos exixir que haxa unha sensibilidade total cara ás raíces da propia cultura que son sempre futuro para un pobo e que sempre haxa unha porcentaxe significativa do gasto cultural na propia cultura de raíz. Temos una revolución pendente na cultura popular, insisto. Onde faga falta.