O alcalde de Ribeira (O Barbanza), Luís Pérez, o delegado do Goberno español na Galiza, Pedro Branco, e o ministro de Transportes, Pedro Branco, acompañaron esta sexta feira nas Palmas de Gran Canaria a presentación do Heroínas de Sálvora, o novo buque de Salvamento Marítimo.
Mais, por que se chama así este barco que vén de converterse no “máis grande e moderno” para garantir a seguridade marítima?
Na madrugada do 2 de xaneiro de 1921, un total de 213 persoas faleceron no mar da illa de Sálvora, situada fronte a costa da parroquia ribeirense de Aguiño. 53 foron rescatadas. O vapor Santa Isabel, cunha pasaxe case ao completo formada por persoas que tiñan a emigración como destino, afundía fronte a ría de Arousa nunha noite de temporal. Poucas persoas quedaban na illa xa que a maior parte da veciñanza continuaba en terra, onde foran conmemorar a casas familiares o inicio do novo ano sen poder regresar pola perigosa situación do mar.
O Santa Isabel saíra con 269 pasaxeiras e pasaxeiros abordo no primeiro de ano da Coruña con destino a Cádiz para transbordar cara a América. Porén, o inmenso temporal da noite fixo encallar a embarcación a poucos metros do faro da illa de Sálvora. O impacto foi tan brutal que o barco quedou fora de comunicación, sen poder incluso enviar unha mensaxe de socorro. Poucos homes e mulleres estaban naquela noite en Sálvora mais iso non impediu que tres dornas se botasen ao mar.
Josefa Parada, Cipriana Oujo e María Fernández tripularon unha dorna que fixo varias millas en catro viaxes co fin de rescatar aos poucos superviventes que aquela noite salvaron a vida nun mar de cadáveres. Tiñan entre 25 e 14 anos. A súa dorna encheuse de náufragos e tivo forza mesmo para remolcar un bote salvavidas, dos poucos que non rebentaron co impacto, cargado de superviventes. Cipriana Crujeiras tivo tamén un papel relevante no rescate das vítimas do naufraxio. Canda elas, homes e mulleres de Sálvora e Ribeira arriscaron naquela noite as súas vidas para tentar que a traxedia do Santa Isabel non se convertese no episodio máis negro das súas augas.
A valentía das catro mulleres e da veciñanza de Sálvora —que Paula Cons relatou, de maneira ficcionada, na súa longametrase A illa das mentiras (2020)— débelle a Ribeira a condición de “Moi Nobre, Moi Leal e Moi Humanitaria Cidade”, título que formou parte do ronsel de recoñecementos que recibiron daquela e que explica tamén que Josefa Parada, Cipriana Oujo, María Fernández e Cipriana Crujeiras, as “Heroínas de Sálvora” contén a día de hoxe cunha praza situada na vila de Ribeira, e mesmo dean nome ao Centro de Educación Infantil e Primaria da parroquia de Aguiño. E, desde esta mesma sexta, “o mellor buque da frota do Estado español destinado a garantir a seguridade marítima e loitar contra a contaminación dos nosos mares”, asegurou o ministro Óscar Puente durante a presentación do barco.
Un “orgullo” para Ribeira
Pola súa parte, o alcalde de Ribeira, Luís Pérez, afirmou en declaracións a Nós Diario que “as ribeirenses temos que estar tremendamente orgullosas e orgullosos de que ese buque se denomine Heroínas de Sálvora”. “É un motivo de ledicia que o barco permita coñecer a historia do noso Concello e unir máis aínda se cabe lazos entre Ribeira e as illas Canarias”, dixo.
Ademais, Ribeira ten dobre motivo para sentirse “orgullosa” de que o novo barco de Salvamento Marítimo leve o nome das Heroínas de Sálvora. É así posto que, das 18 persoas que integran a tripulación, oito son galegos, cinco dos cales son orixinarios de Ribeira.
“Como alcalde podo trasladarlle aos responsábeis de Salvamento Marítimo, tamén ao ministro de Transportes e ao delegado do Goberno español na Galiza, que queremos que este buque poida recalar nalgún momento en Ribeira, para que a veciñanza tamén poidan coñecer e desfrutar de todo o equipamento tecnolóxico que ten”, explica Pérez.
