O Congreso aproba a amnistía e as forzas catalás reivindican un referendo

Desta vez non houbo sorpresa. Tras o primeiro rexeitamento do Pleno do Congreso ao proxecto de lei de amnistía, tombado por Junts a finais de xaneiro para reclamar máis garantías de que se aplicará a todas as persoas independentistas catalás represaliadas polo Estado ante a ofensiva contra a norma do sistema xudicial español, controlado polos conservadores, a quinta feira foi aprobado por 178 votos a favor e 172 en contra, polo que continuará a súa tramitación no Senado. Amais de PSOE, Junts e Esquerra Republicana de Catalunya (ERC), que alcanzaron un acordo para reformar a proposición a semana pasada, apoiárona Sumar, EH Bildu, Partido Nacionalista Vasco (PNV), Podemos, Bloque Nacionalista Galego (BNG) e o deputado non adscrito José Luis Ábalos, procedente do PSOE. En contra manifestáronse o Partido Popular (PP), a ultraespañolista Vox, Coalición Canaria (CC) e Unión del Pueblo Navarro (UPN). Na Cámara Alta, na que o PP ten maioría absoluta, a forza conservadora programa atrasar o máximo posíbel a tramitación da lexislación, chegando a modificar o regulamento do organismo para poder facelo, mais cun límite de dous meses, o prazo fixado na Carta Magna. Independentemente de que o Senado refuse ou desnaturalice a lei de amnistía, a norma volverá ao Congreso, onde todo indica que volverá ser aprobada nos mesmos termos a finais de maio. Unha vez validada e promulgada, a Xustiza terá un prazo de dous meses para aplicala. Até ese momento non se corroborará a cifra real de persoas beneficiadas pola medida de graza após ser represaliadas no marco do proceso de autodeterminación catalán. O ministro de Xustiza e Presidencia, Félix Bolaños, insistiu en que serán 372 persoas -incluíndo os axentes da Policía imputados por agresións e torturas contra independentistas-, unhas cifras cuestionadas por Òmnium Cultural, que estima en 4.400 as persoas represaliadas, 1.400 delas condenadas, xulgadas ou investigadas. Freo potencial da Xustiza española Perante as manobras dos xulgados españois, o texto aprobado determina que teñen que acabar “de inmediato” coas “medidas restritivas de dereitos que foran adoptadas, incluso nos casos nos que se produza unha eventual suspensión do procedemento xudicial”. Este punto responde á probábel presentación de varias cuestións pre xudiciais por parte das e dos maxistrados españois dirixidas ao Tribunal Constitucional ou ao Tribunal de Xustiza da Unión Europea, o que paraliza os casos afectados. Nese sentido, busca garantir que sexa como for queden sen efecto por exemplo as ordes de busca e captura contra o ex presidente catalán Carles Puigdemont (Junts), incluso nese caso. Non obstante, tamén este apartado da norma pode ser recollido nunha destas cuestións. Fontes xurídicas citadas pola axencia Europa Press sinalaron que o Constitucional non prevé resolver ningún dos recursos ou cuestións antes de medio ano. Entrementres, no tocante á Xustiza da UE, o tempo medio das súas resolucións é dun ano e medio. A axencia adianta unha “avalancha” de recursos e cuestións pre xudiciais contra a lei. É previsíbel que unha das principais frontes se abra na Audiencia Nacional, na que o xuíz Manuel García-Castellón, vencellado co PP, imputou por terrorismo -co aval do Tribunal Supremo- Puigdemont ou Marta Rovira, secretaria xeral de ERC, pola súa suposta implicación en protestas organizadas por Tsunami Democràtic. A decisión, contraria á posición da Fiscalía, que reitera que non hai probas de nada semellante, chegou xusto cando se ultimaban as negociacións arredor da lei. A norma é a cúspide dun “traballo colectivo que ten que pór punto e final á represión contra o independentismo”, salientou o presidente catalán, Pere Aragonès (ERC), quen se amosou “moi feliz por todo o mundo que verá desaparecer a ameaza e a dor das súas vidas”. Iso si, a amnistía “non é suficiente”, pois é preciso un referendo de autodeterminación para acabar co conflito político co Estado, asegurou Pilar Vallugera, deputada de ERC. A negociación dun plebiscito tamén foi demandada por Junts. O deputado Josep Maria Cervera sinalou amais que a “única folla que pasa [a nova lei] é a da represión e a da inxustiza”, e Puigdemont gabouse de que unha vez que entre en vigor “poderemos facer política, cando menos nuns termos de certa igualdade”, definindo a normativa como “unha condición necesaria, pero non suficiente para resolver o conflito”. O certo é que a xornada decorreu xa en clave electoral despois de convocar Aragonès 24 horas antes eleccións anticipadas en Catalunya o 12 de maio, tras fracasar os seus orzamentos no Parlament co voto contrario de Junts ou En Comú Podem (ECP). Ao respecto, fontes de Junts e da defensa de Puigdemont trasladaron que ERC e PSOE “coordinaron as súas axendas” para que as votacións se desenvolvan antes de que a lei de amnistía acabe coa persecución ao ex mandatario, exiliado en Bélxica, que apuntou que, “probabelmente a semana que vén”, confirmará se acepta ser o candidato da formación. ERC abre a porta a un novo Govern con Junts Aragonès afirmou que “oxalá fose posíbel” volver gobernar con Junts, subliñando que non depende del a decisión da forza de Puigdemont, e recalcou que o seu proxecto é incompatíbel co do PSOE, desvelando unha conversa coa vicepresidenta segunda española, Yolanda Díaz (Sumar) para tratar o apoio ás contas de ECP, que se integrou nos últimos comicios en Sumar. “Se fora [o presidente español] Pedro Sánchez estaría enfadado”, concluíu, pois a convocatoria electoral levou o PSOE a renunciar a aprobar un orzamento estatal este ano, o que deixará para 2025. A parella de Ayuso recoñeceu os delitos A cuarta feira, a presidenta da Comunidade de Madrid, Isabel Díaz Ayuso (PP) asegurou que “todo o poder do Estado” a está a asediar por medio dunha “inspección salvaxe”, denunciando que Facenda debe 600.000 euros á súa parella, á que a Fiscalía acusa de non pagar 350.000 euros en impostos usando facturas falsas con empresas pantalla co fin de diminuír a súa tributación. Porén, o sospeitoso, Alberto González, admitiu por medio do seu avogado nun correo electrónico remitido á Fiscalía pedindo un acordo que “certamente se cometeron” os dous delitos que se lle atribúen, falsificación de documento mercantil e defraudación tributaria ao Estado.