'Verba volant, scripta manent'

Din que unha imaxe vale máis que mil palabras. Tal vez o termo valer non sexa o máis preciso para a expresión, pero si o máis áxil e rápido para dar a entender o seu significado. Non cabe dúbida de que a imaxe ten unha capacidade de condensación expresiva e de comunicación que se expande fóra do seu continente. Capacidade que non ten a palabra en tan grandes dimensións. A información contida nunha representación calquera pode chegar a ser abraiante, mais tamén pode pasar desapercibida e/ou asimilada de modo inconsciente e instintivo. Simplemente, a acción de interpretar a imaxe é distinta á da palabra. A acción de ver é intrínseca ao ser humano e a realidade está conformada de imaxes múltiples entretecidas con outros elementos que se agrupan para facer un todo ilimitado imposible de abranguer. Verdadeiramente, a percepción comporta un proceso complexo de analizar. A palabra escrita, pola contra, ten outro modo de lectura. Comprende, en si mesma, máis espazo e máis tempo, aínda significando o mesmo ca unha imaxe. Só cabe dicir que son linguaxes ben distintas, para non afondar moito neste tema. No entanto, a imaxe implica máis tempo de lectura do que parece e do que normalmente adoitamos dedicarlle. Actividade que perde seareiros cunha velocidade perplexa. Porén, non deixa de resultar curioso que aínda sexa a mensaxe de texto a gran triunfadora da comunicación actual. Iso si, mesturada con imaxes de todo tipo. O que vén significando que a linguaxe verbal seguirá ocupando o primeiro lugar para favorecer o entendemento e para conseguir unha comunicación efectiva. A imaxe implica máis tempo de lectura do que normalmente adoitamos dedicarlle O que interesa salientar aquí é a simplificación das formas de representación das linguaxes na actualidade e, sobre todo, a partir da aparición dun dos máis revolucionarios medios de comunicación dixital hoxe coñecidos. O móbil. Non estraña ver un "que" reducido a un "q" ou un ";)", representación do chiscar dun ollo con caracteres gráficos, empregado para expresar complicidade. A diminución de caracteres nas palabras e o emprego das emoticonas veñen derivadas dunha necesidade: cinguirse ao caracteres máximos permitidos de cada mensaxe para expresar o que se pretendía ao mesmo tempo que se estaba pensando en reducir o número de mensaxes e o custo das facturas. Moi parecido ao que acontecía cos xa antigos telegramas. 'Emojis' e 'stickers' no museo Porén, é no ano 1999 cando se idean uns pictogramas nacidos con vocación de universalidade: os emojis. Quen non pensaba nunha proxección de tan grande éxito foi o seu creador, un rapaz de 24 anos chamado Shigetaka Kurita e nacido no Xapón que conseguiu simplificar as formas para expresar estados de ánimos, conceptos, ideas con tan só unha colección de 176 pezas. Se ben a finalidade deste traballo para unha empresa de telecomunicacións foi pensado para enviar mensaxes por teléfono, algúns dos emojis transmitían emocións dun modo máis efectivo que o só emprego de palabras que, ás veces, ofrecían a dúbida do ton que se pretendía transmitir. Os emojis, combinados co texto, permitían matizar a entoación e modelar a significación das palabras acorde ao que sería a linguaxe corporal. É dicir, conseguían humanizar a comunicación a pesar da distancia. Día Mundial do 'emoji' Na actualidade, o 17 de xullo celébrase o Día Mundial do emoji. Desde a súa creación o seu número vaise incrementando progresivamente sendo unha das ferramentas estandarizadas de comunicación visual máis populares no planeta. Shigetaka Kurita non rexistrou dereito ningún sobre eles, emporiso o MoMa garda na súa colección o conxunto orixinal dos 176 emojis feitos para a empresa NTT Docomo. Un recoñecemento ao deseño. Lonxe de aqueles, pero moi ligados aos emojis, están os stickers. De maior tamaño, de carácter descritivo e personalizados, estes adhesivos tamén son utilizados en todas as partes como ferramenta comunicativa, aínda que o seu número é infinito e vén derivado da posibilidade de facelos a medida. Pois se hai unha semana que o Prado presentou a súa primeira colección de stickers, conformada por 19 pezas nas que están sintetizadas obras emblemáticas, hoxe amplían esa colección con 12 novas pezas trala boa acollida obtida. Obras únicas simplificadas noutra representación de transmisión instantánea e infalible. É evidente que o sinxelo ten o terreo gañado no mundo das telecomunicacións. Non cabe o detalle, só importa a produtividade do acto comunicativo. Do móbil ao museo e do museo ao móbil. Só resta dicir: Verba volant, scripta manent.