nacionalismo

Desde o coñecemento que temos do fracaso político que supuxo para Galiza o período da Transición, e sendo, ademais, plenamente conscientes do peso electoral que ten o nacionalismo galego no conxunto do corpo social do país, talvez resulta improrrogábel repensar inmediatamente despois das municipais, con serenidade e con realismo político, o que cómpre facer diante do proceso electoral das vindeiras eleccións xerais para lograr que a nación galega teña algo que dicir no escenario das novas Cortes, onde tanto nos xogamos como sociedade e como realidade política. Non podemos repetir erros históricos do pasado.

Unha imaxe histórica reúne por vez primeira representantes de dez entidades do nacionalismo que suman forzas para botar a andar un proxecto común, o Arquivo Histórico do Nacionalismo. 

Todo indica que as eleccións gregas, co triunfo de Syriza, e o xurdimento de Podemos no Estado español déronlle a iniciativa á unha nova socialdemocracia. Con todo o que isto ten de positivo e de negativo, tanto para o sector dominante das clases hexemónicas como para as reclamacións das clases populares e das nacións asoballadas.

O acordo de integración foi asinado na tarde da cuarta feira polo secretario xeral da CIG, Xesús Seixo, e o da Central Obreira Galega, Carlos Varela.

Xaneiro singularízase por ser o mes de Castelao, nel naceu e finou. As reverencias, as lembranzas e os honores multiplícanse, recoñecendo ao pensador e patriota de tódalas Galizas posíbeis.

Todo amosa que o nacionalismo quere recuperar a iniciativa no 2015, logo de dous anos nos que a inmensa maioría das mobilizacións tivo un carácter defensivo e fragmentado, e nas que estivo presente fundamentalmente como forza de apoio solidario. 

Non escolle os seus albos por acaso o Estado español. A denuncia formulada pola policía contra tres militantes do Bloque Nacionalista Galego.

A formación independentista presentou o conclave que terá lugar en Pontevedra o 13 de decembro.

Ás veces, que un libro significativo tarde case vinte anos en ser traducido ten cousas boas, como a oportunidade histórica.

Lía hai uns días no Sermos un artigo de opinión do compañeiro Antón Tenreiro, que reflexionaba arredor da idea dunha “Asamblea Nacional Galega”. 

Algunhas persoas que se moven no ámbito da cultura acoden acotío ao argumento da modernidade. Mesmo hai quen o utiliza para ofrecer a súa alternativa política co obxecto de que “o nacionalismo sexa críbel”.

Ferve Escocia e ferve Catalunya mais parece que Galiza, unha vez máis, quixera deixar de existir. O referendo escocés e o o catalá están poñendo no epicentro da U.E. a aplicación do dereito de autodeterminación dos pobos recoñecido pola ONU. Dereito  non regulado internacionalmente e negado no Estado Español onde moitos  partidos e organizacións de ámbito estatal se proclaman federalistas e recoñecedores deste  dereito, mais ao mesmo tempo non teñen nin modelo organizativo federal nin son capaces de aceitar o referendo catalá.

O portavoz parlamentario do BNG, Francisco Jorquera, avanza esta sexta feira nas redes o debate nun encontro virtual con todos e todas @s internautas que queiran formular preguntas, propostas ou calquera iniciativa.