En Celtic Park escoceses e cataláns, irmanados en defensa da independencia
Foi máis do que un xogo de fútebol. Escoceses e cataláns mostraron esta terza feira en Celtic Park as súas comúns arelas independentistas.
Foi máis do que un xogo de fútebol. Escoceses e cataláns mostraron esta terza feira en Celtic Park as súas comúns arelas independentistas.
O líder da esquerda abertzale concede desde o cárcere unha entrevista en que afirma de maneira taxativa que o proceso de resolución do conflito vasco "non existe porque non existe vontade dos estados --español e francés-- de nos respectar como nación con dereito a decidirmos libre e democraticamente sobre o noso futuro".
Deron o paso adiante após garantir que será o Parlament quen levará a proposta ao Congreso español e que se acrecenta no texto que o pobo catalán expresou nas eleccións a súa vontade de escoller o futuro e a Cámara ''debe actuar con lealdade completa e coherente a este mandato do pobo''.
ERC, CiU, PSC e ICV presentan unha resolución colectiva coa que instarán ás Cortes españolas a recoñecer o referendo de autodeterminación en 2014. O texto emana do manifesto elaborado por Joan Rigol, ex-president da Generalitat, que foi subscrito polas devantidas forzas como un pacto nacional polo dereito a decidir.
O president da Generalitat asegurou en sesión parlamentar que a 'terceira vía' está esgotada por "cen anos de decepcións". O líder de ERC, Oriol Junqueras, demandou a "necesidade urxente" de se independizaren e forneceren o pobo catalán de "ferramentas de estado" para superar a crise.
Publicou un chío no Twitter coa advertenza dando por certo o que conta un columnista de 'El Mundo' que define a greve como unha ''tropa soberanista nutrida de descerebrados'. O protesto iniciouse hai máis dunha semana após a aprobación do decreto do 'Tratamento integral das linguas', que reserva para o catalán nas aulas a mesma porcentaxe, o 33%, que para español e inglés.
O ateneu 'Aquén Nós' replica ao presidente do Centro Galego de Barcelona, que manifestou que os galegos eran contrarios á consulta, que “non representa a tod@s @s galegos en Catalunya”.
Foi condenado a 6 meses de prisión por negarse a falarlle en español aos axentes da garda civil que lle practicaron un control de alcoholemia. En Change.Org púxose en marcha unha campaña de captación de asinaturas para demandar ao Síndic de Greuges (o Defensor do Pobo valenciano) que interceda por Carles Mateu.
Foi absolvido en primeira instancia, mas, após un recurso do fiscal, a Audiencia acaba de revogar a sentenza. Nun control rutinario da garda civil, en Almassora (provincia de Castelló), Carles Mateu Blay, catalán-falante, fora retido durante 3 horas por dous axentes por se negar a falarlles en español.
Na medida en que o proceso autodeterminista en Catalunya comeza a ser un movemento profundamente popular e con participación masiva e directa da sociedade daquel país, acéndese as alarmas nas instancias políticas que negan a existencia
No Estado español hai unha idea simplista e allea aos aconteceres históricos daquel 11 de setembro de 1714: a invasión de Cataluña polas tropas borbónicas de Filipe V. Claro que os libros de texto escolares de caracter estatalista omitiron esa realidade histórica, do que aconteceu naquel 11 de setembro na defensa de Barcelona, onde foron asasinados miles de cataláns. Miles de encadeados e de exiliados. Así que as tropas casteláns impuxeron colonialismo, represión e o final das institucións nacionais de Cataluña. A nación catalana baixo un silencio impositivo. Mais a dignidade dos cataláns comezou a aflorar nesa raiceira patriótica lexitimando aspiracións de liberdade en terra asoballada. Durante todo o século XVIII a memoria do 11 de setembro non deixou de xermolar ese verdor de liberdade baixo a tiranía dos Borbóns. Toda esa potencia nacional rexurdía dunha maneira contundente, pragmática e contaxiante, como forza unificadora que foi respondendo a cada unha das contradiccións e inxerencias do Estado que atentaba contra esa rexa personalidade na nación catalana.
Os xornais da dereita española amencían contentísimos co anuncio do eurocomisario Almunia (até estas, un ‘traidor socialista’) de que unha Catalunya independente ficaría fóra da Unión Europea. E todo isto servido cunha prebe de que o independentismo catalán, como non, lava o cerebro ás crianzas.
A Diada deixou máis unha vez ledicia nuns e sabor amargo noutros. Non podía ser doutro xeito, porque aínda que Rajoy lembre a maioría silenciosa, a mobilización cidadá foi tan grande, que a vontade da maioría dos cataláns non deixa nesta altura lugar a dúbidas. Se o Estado español, e os partidos sistémicos, queren evitar a ruptura política van ter que mover ficha, e rápido; reafirmarse no españolismo non ten os seguidores de hai un lustro, máxime cando o español xa non está unido á milagre económica, senón a falsas utopías e mentiras a esgalla. Tampouco lles vai servir o deporte, por mellores que sexan os resultados, nen as leas con Xibraltar, porque o desemprego, a emigración e a rebaixa de prestacións abafan as clases populares, especialmente cando ademais se engaden á agresión identitaria (e mesmo económica) nas nacións oprimidas.
A embaixada lituana no Estado español emite un comunicado no que asegura que a independencia catalá é "un asunto doméstico" e deberá ser resolto "respectando a Constitución". A mensaxe chega días despois das declaracións do primeiro ministro a favor do "dereito de autodeterminación"
Nunha entrevista concedida á BBC xa no mes de febreiro, Louis Susman sinalou que, de gañar o 'si' nos referendos escocés ou catalán "temos que achar maneiras para traballar xuntos"
O presidente español apela ao "marco xurídico" e á "legalidade" para rexeitar a convocatoria dun referendo de autodeterminación en Catalunya e envía a misiva a un enderezo irreal.
Algirdas Butkevicius, que ocupa a presidencia en quendas da UE, recoñeceu nunha entrevista "o dereito de autodeterminación dos pobos" e sumouse a Letonia no seu apoio ao soberanismo catalán.
A Via Catalana e os 1,6 millóns de participantes na Diada máis independentista xa están a provocar as primeiras reaccións na area internacional. Letonia emerxeu onte como o primeiro Estado da UE que manifesta a súa disposición a recoñecer a unha Catalunya independente.
A primeira Festa Nacional de Catalunya que descentraliza os actos por todo o seu territorio presentou unha modélica organización e unha extraordinaria participación cidadá.