Real Club Deportivo

Hai decisións inexplicábeis que se poden pagar caras. Unha delas é a de eliminar talento dun terreno de xogo. Foi o que fixo Natxo González cando deixou Carles Gil no vestiario no intermedio e puxo no seu canto Didier Moreno. As cousas non poden rodar ben cando o pé que máis toca a bola durante todo un período é o do voluntarioso futebolista colombiano. O Dépor safou porque o voo do seu plantel é moi superior ao promedio da categoría. O treinador branquiazul tiña unha poderosa bala na recámara. Fede Cartabia non fallou.

Resultado inxusto? Talvez. Mais isto do fútbol vai a goles e o Deportivo ten esta temporada dous puntas top que, alén de máis, viven en estado de graza. Deixarse ver por Riazor é nestas condicións un tormento para os visitantes.

Pelexou ate o derradeiro segundo do partido. Tanto que Domingos Duarte igualou de cabeza -despois dun córner colocado por Carles Gil e peiteado por Quique- o marcador cando pasaban cinco minutos do minuto 90 e os coruñeses marcharon cun valioso 1-1 das Palmas.
 

Imponse (2-0) ao Reus en Riazor. O público mostrou o seu apoio aos traballadores e traballadoras de Alcoa mediante faixas e berros de 'Alcoa non fecha!'.

Si, Riazor viviu unha desas rarezas dun triunfo sen sufrimentos. Todo saíu até mellor que na pizarra de Natxo González. O treinador vasco non podía ter pintado nela a obra de arte que o dianteiro sevillano Carlos Fernández regalou á freguesía branquiazul no 2-0. Slalon, duplo caneo e finalización, emboque polo pau corto, o gardamallas a se deitar cara ao longo, xogada que de ter sido asinada por Messi ou Ronaldo daría a volta ao mundo.

Se xogas na casa co líder, vas perdendo no minuto 54 —case no primeiro chut á túa portería— e aínda por cima te expulsan un xogador —o teu mellor puñal en ataque—, daquela acabas vivindo o empate final como unha vitoria.

Segunda vitoria consecutiva dos coruñeses e novo ‘doblete’ de Quique. O Deportivo gañou 1-3 ao Nàstic.

En Riazor están prohibidas as vitorias sen suspense e o partido desta segunda feira reservou tres minutos de zozobra, os finais. Mais no cómputo global o Dépor foi unha equipa solvente e cumpridora en case todas as facetas do xogo. E cun puñal arriba, un Quique González que volveu da lesión en estado de graza. A vitoria coloca o combo coruñés en postos de play off.

Primeira experiencia amarga do combo de Natxo González coa épica da Segunda División. Xa saben: a áspera prosa dos campos de dimensións liliputienses, o público a abouxar perto dos futebolistas, a presión en contra de 11 gladiadores aguerridos. En Alcorcón o Dépor sofreu a primeira derrota do curso. Así é esta categoría: non ten en conta nin os galóns nin o pedigrí.

Embora ir por diante no marcador, non foi quen de rematar un partido no que o Tenerife lle empatou no último suspiro.

O edificio do ascenso adoita facerse con tixolos así, partidos sufridos, en que moitas veces estás máis perto da derrota do que da vitoria, partidos con cero jogo bonito, mais finalmente rentábeis. O Dépor cazou no campo do Estremadura o seu primeiro triunfo da longa e tortuosa andaina desta Segunda División. E, si, tivo máis protagonismo o gardamallas Dani Giménez do que a vangarda do ataque branquiazul. Mais tanto ten, tres puntos son tres puntos.

Cae na casa perante o Vilareal (2-4)