naufraxio

As malas condicións climatolóxicas estarían a dificultar os traballos de busca e salvamento, no que participan efectivos de Canadá e pesqueiros que se atopaban na zona do naufraxio.

Lembraba o meu amigo Tucho, aló polo 1966 e con catorce anos de idade que, a bordo da dorna familiar Segunda Marujiña, xunto ao seu pai e patrón, Juan de Piche, capturaban polbos entre a Pegar e Punta Besugueiros, xusto onde se ergue o faro da illa de Sálvora. Os cefalópodos que pescaban co cotelo, traían adheridos aos seus tentáculos moitos anacos de cerámica debullada e pulida nos seus cantos que o seu pai sen darlles a menor importancia volvía a guindar ao mar. Anos despois, laiaríase Tucho de non ter conservado moitas desas pequenas pezas de louza, pois descubriu que pertenceran á vaixela do vapor español 'Santa Isabel' que afundira de madrugada nese mesmo lugar, tras montar coa súa quilla a pedra da Pegar, facía 45 anos...

Segundo confirmaron fontes de Salvamento Marítimo a 'Nós Diario', despregouse un dispositivo aéreo e marítimo para rescatar os sobreviventes de entre os 22 tripulantes do buque 'Vila de Pitanxo'. 

O xornal español 'El Globo', na súa edición do 25 de novembro de 1877 informaba: "Tres magníficas reliquias de la antigüedad ofreció el Bajá Mehemet-Alí en 1801 a la Gran Bretaña, en recuerdo de los salvadores auxilios que las armas inglesas prestaron al Egipto en la batalla de Aboukir, ganada por el gran Nelson en 1798, y en la batalla de Alejandría, donde se verificó la terrible matanza de Ralph Abencromby en 1801: un precioso obelisco de Luxor, una estatua de Sesostris y la Aguja de Cleopatra". Esta última, a piques estivo de se converter nun tesouro gardado para sempre nas profundidades do Atlántico ao paso pola zona do Ortegal.

Xoán Iglesias Rodríguez, foi un dos nove superviventes ao naufraxio do conxelador vigués, 'Marbel'. Fora contratado de cociñeiro a bordo para cubrir esta marea. Á súa chegada ao porto do Berbés, a prensa viguesa recolleu as súas primeiras impresións sobre a traxedia: "No intre de saír ao mar, o capitán estivo moi agarimoso coas familias dos tripulantes, dos cales a metade eran novos, e deulles cartos tanto ás súas familias como aos propios mariñeiros. Cando se produciu a explosión na sala de máquinas, en mar aberto o capitán corría dun lado a outro do buque poñendo estachas, que se partían de súpeto e daba ordes mais ninguén obedecía, os mariñeiros estaban a maioría moi bébedos".

O 7 de setembro de 1870, o Vicealmirante señor Alexander Milne, Comandante da División naval da Mancha, dirixía ao almirantado británico, por medio da nave Psiquis, o seguinte telegrama: "Láiome de ter que lle transmitir unha dolosa nova. O Captain debeu irse a pique esta noite. Ás dúas da mañá, atopábase aínda á vista do meu navío; produciuse un imprevisto refacho de vento violentísimo de súpeto, dende o suroeste; intres despois, ollando ao lugar que ocupaba o barco, este desaparecera da superficie. Esta mañá, no lugar onde desapareceu, foron atopados algúns anacos das súas antenas. Desgrazadamente, todos os homes da nave desapareceron. Mañá parte o Inconstant coa miña relación detallada".

Na cidade de Palma de Mallorca existe unha rúa co nome de Aldea de Cariño, como agradecemento aos auxilios e humanidade amosada polos veciños e mariñeiros desta vila aos náufragos do paquebote Miramar, embarrancado e afundido aos pés do Cabo Ortegal a madrugada do 9 de febreiro do 1918, cando aínda quedaban uns meses para que rematase a primeira Gran Guerra Mundial. No rueiro cariñés, existen outras dúas rúas vencelladas á lembranza deste naufraxio, bautizadas cos nomes de Miramar e Avenida de Palma de Mallorca, que no seu día foran costeadas polo propio Concello de Palma...

España, que no derradeiro cuarto do século XVIII era o imperio máis extenso da terra, establece en 1764 unha compañía de correos marítimos reais dependente do Estado, con porto base na Coruña, de onde sairía un barco a primeiros de cada mes co obxectivo de intercambiar mercadorías e correos co porto da Habana. Transcorridos tres anos, faríao periodicamente cada dous meses, cos surxideiros platenses de Bos Aires e Montevideo. Un deses correos reais, a fragata La Cantabria, con base no porto herculino, perderíase na costa galega causando unha gran traxedia…

Este naufraxio constitúe un dos meirandes achados documentais para a historia naval de Galiza. O seu expediente fora arquivado na Capitanía Marítima de Ferrol, no mes de febreiro de 1815 e dende esta data ficou gardado nunha carpeta selada con lacre que se gardaba no AGMAB (Archivo General de Marina Álvaro de Bazán), un inmenso arquivo da Armada española situado na localidade de El Viso del Marqués (Cidade Real). Ao abrir esta cápsula do tempo que levaba dous séculos inalterada, o seu contido descubriunos un episodio abraiante acontecido entre os Estados Unidos de América e o Imperio británico, que se atopaban en guerra por segunda vez na súa historia.

A emblemática navieira alemá Nord-Deutscher LLoyd decidiu despezar o Salier, antes de que este vello barco de pasaxe rendera a súa derradeira viaxe, recollendo os soños de moitas familias e de moitas persoas que abandonaban Europa para cruzar o Atlántico na procura dunha mellor vida nas Américas. A Coruña foi o derradeiro porto que tocaría este buque antes de internarse na escuridade da noite e do temporal que o agardaba, aconchándoo contra as Basoñas, uns temidos cons situados fronte á parroquia de Xuño (Porto do Son). A pasaxe durmía e a tripulación de garda foi testemuña muda da traxedia. Ninguén sobreviviu. Eran as 5:30 da madrugada do 8 de decembro de 1896…

O tripulante do pesqueiro que se atopaba en estado crítico faleceu segundo a información facilitada polo 112. As equipas de emerxencia seguían a traballar na zona do accidente malia o mal estado do mar até que un dos buques que colaboraba no operativo deu co corpo do desaparecido.

Noite do 25 de febreiro de 1966. A escuridade, a néboa e a forza do temporal non deixan ver ben o que sucede na costa. Algo non vai ben. Un barco estase a achegar demasiado á praia. A xente sae das casas e a borraxeira comeza a esvaecer deixando que se intúa a imaxe dunha fragata encallada no Ardeleiro, en Lira. O mar está demasiado bravo como para permitir que os mariñeiros poidan chegar a nado á terra. Mais sucede o milagre, o milagre do Ariete.

Ademais, o Ocean Viking salvou a vida de 187 homes e mulleres no transcurso de tres operacións no Mediterráneo nas últimas 48 horas.

Fanse 100 anos do naufraxio do Santa Isabel, un dos sucesos marítimos máis tráxicos das costas galegas, no que catro mulleres se converteron en salvadoras. Paula Cons non foi a única en querer ficcionar os feitos. Unha mostra que se inaugura hoxe en Ribeira dá conta da intención de Valle Inclán de escribir unha traxedia. 

O barco afundiu na costa do país africano, en ruta ás Canarias. A Organización Internacional para as Migracións alertou dun aumento "significativo" das embarcacións que parten desde a zona occidental de África rumbo ao arquipélago

O 'Silvosa' deu volta no porto malpicán esta madrugada

Outros 6 tripulantes do barco, con porto base en Portonovo, foron rescatados. 

Nova traxedia no mar Exeo. Desta vez, son 44 as refuxiadas que morreron após naufragaren dúas embarcacións perto das illas gregas Farmakonisi e Kalolimnos. Entre as falecidas, hai 17 crianzas e hai un número incerto de desaparecidas.

O arrastreiro 'Mar Nosso' sufriu un accidente en augas asturianas. Os cinco galegos da tripulación foron rescatados pero entre o resto, de nacionalidade portuguesa, hai tres mortes e tres desaparecidos.