Javier Penido, director de banda: "Todo o traballo realizado pagou a pena por como fixo medrar á Banda e ás persoas que tocan nela"

—Despois de todo o traballo realizado para preparar o certame, como reciben este premio? Con moitísima alegría. É un orgullo máximo porque é un premio que acadaron moi poucas bandas da Galiza. Sempre hai algunhas persoas que os días previos comezan a pórse máis nerviosas, mais creo que en xeral temos unha banda na que os músicos e músicas están tranquilas. O día anterior ao certame quedámonos nun hotel e estaban xogando na piscina, con alegría e sen eses nervios do que puidera pasar. Temos un ambiente incríbel e eu creo que en canto nos deron o premio... Para min foi un dos mellores días da miña vida e diría que para o resto de xente que está na banda tamén. —Ademais da obra obrigada, Sucro Oppidum de Javier Martínez Campos, decidiron interpretar La luz del sol, de Jean Pierre Haeck, e Retrospective, de Carlos Pellicer Andrés. Por que estas obras en concreto? Cando acodes a un certame, escoller as obras é unha dor de cabeza engadida porque ten que encaixar coa banda, cos instrumentos dispoñíbeis e co que queres mostrar nos concertos. Cando escoitei por primeira vez o pasodobre de Jean Pierre Haeck, a obra coa que abrimos este certame, reparei en que se adaptaba á banda perfectamente polas características que tiña. A outra obra, que ademais é de recente creación, tamén nos encaixou bastante ben cando a escoitamos porque tiña algunhas partes sonoras máis rápidas, outras máis tranquilas e iso se adapta moi ben ao tipo de banda que temos. Creo que fixemos unha boa escolla. É un cúmulo de moitas cousas, mais as obras son unha parte moi importante de que todo saia ben porque se non dás coa tecla ou non encaixa coa banda, a complexidade multiplícase por cen. —Como director, cales foron as dificultades de preparar á Banda para este certame? Pagou moito a pena, mais é certo que as últimas semanas foron especialmente fatigantes. Creo que o camiño que se fai para chegar até este certame xa compensa, simplemente por como fai medrar á banda e ás persoas que tocan nela. A última semana estivemos ensaiando practicamente a diario. Como digo, é un traballo moi duro, non só para min, mais véndoo agora quedámonos coa parte positiva que nos trouxo. Nas bandas populares da Galiza a música é o primeiro obxectivo, obviamente, mais detrás tamén hai moito traballo relacionado coa xestión, psicoloxía, pedagoxía... Un pouco de todo. Non obstante, creo que as persoas que estamos no mundo das bandas estamos bastante acostumadas porque levamos anos nun grupo e chega a facerse todo de maneira natural. —Como percibe a situación da Banda, e en xeral da percepción do repertorio de música clásica, con respecto á xuventude? Hai unha sorte en Caldas de Reis que é que a Banda Municipal leva funcionando ben durante moitos anos. Aínda que é certo que poderiamos ter moitas máis crianzas, as que están teñen moita implicación e responden moi ben ante obras clásicas que lles pomos no atril. Despois imos de viaxe e cos auriculares van escoitando outras cousas, máis actuais e compartidas coa xuventude que non forma parte da banda, pero si que vexo unha relación estreita co repertorio bandístico. Ademais, moita desta rapazada está xa estudando no conservatorio ou se está dedicando practicamente por completo á música.