Corpus olímpico: calidades únicas en deportistas míticos

1. Pés. ABEBE BIKILA Gañador de dous ouros no esixente maratón. Era axente de policía e garda do corpo persoal do emperador etíope Haile Selassie (venerado polos rastafari). En Roma 1960 chamou a atención do mundo por se proclamar vencedor correndo descalzo. Catro anos máis tarde recuncaría, pero xa con zapatillas nos seus pés. Foi recordman mundial da modalidade e o primeiro atleta africano que logrou unha medalla de ouro olímpica. 2. Pés. PAAVO NURMI Naceu en 1897 nun mundo no que a formación de deportistas de elite baseábase, en gran parte, nun concepto autodidacta. É o atleta que posúe máis medallas olímpicas, con nove de ouro e tres de prata. Alcumado como o finés voador, o fondista estabeleceu marcas mundiais en distancias que ían dende os 1.500 metros até os 20 quilómetros, amosando un poderío descomunal. Cando morreu realizouse un funeral de estado que salientou os seus logros para a nación. 3. Pernas. USAIN BOLT Este lugar debe ser para as pernas do home máis rápido do mundo. Percorreu os 100 metros lisos en 9,58 segundos e os 200 en 19,19, marcas siderais dun atleta que semellaba perfecto para correr a fume de carozo cunha soltura e seguridade arrepiantes. Sabía ser o centro de atención e deu pulo a nivel de imaxe ao atletismo. Pernas graníticas bañadas en ouro para quen acadou unha velocidade de 45 km/hora. O xamaicano logrou oito ouros olímpicos; amosouse como un velocista invencíbel. 4. Pernas. LARISA LATYNINA É a muller con máis medallas olímpicas, con 18, nove delas de ouro. A primeira grande estrela da ximnasia artística comezou no eido do ballet, pero o deporte tivo a fortuna de que finalmente se decidise pola modalidade que a converteu nunha lenda. Deixou a súa pegada en tres citas olímpicas e as súas pernas sostiñan un corpo á vez poderoso e áxil para efectuar exercicios cun grado de excelencia que marcaron un vieiro para as futuras competidoras. 5. Brazos. TOMMIE SMITH Gañou o ouro nos 200 metros en México 1968 mellorando a marca da proba. O seu potencial facía pensar que faría historia nas pistas, pero o seu xesto no podio ao recoller a medalla, co puño dereito en alto cunha luva negra reivindicando o orgullo negro, acompañado por John Carlos co esquerdo (medalla de bronce) e co respecto do australiano Peter Norman (prata), relegouno a ser un símbolo que foi rexeitado e marxinado polo poder do seu país. 6. Brazos. MICHAEL PHELPS 28 medallas olímpicas (23 delas de ouro) pasaron polos brazos do estadounidense. Ninguén posúe tantas. Brazada a brazada conseguiu derrubar marcas e acumular preseas grazas a unha habelencia descomunal para se deslizar na auga. O tiburón de Baltimore marcou toda unha época na piscina e foi dos primeiros deportistas de elite que falou en público de estados depresivos e da presión que se debe aturar para estar sempre en forma e non fallar nas competicións. 7. Tronco. NADIA COMANECI A chamada noiva de Montreal foi a imaxe dos Xogos Olímpicos de 1976 grazas a súa destreza, gracilidade e simpatía. Foi a primeira en chegar á perfección ao lograr o 10 do xurado en tres ocasións. Dúas desas puntuacións foron en barras asimétricas, onde todo o seu corpo se movía dun xeito sublime e magnético. Obtivo nove medallas olímpicas (cinco de ouro) e o líder romanés Nicolae Ceausescu catalogouna como "unha heroína do traballo socialista". 8. Ombreiros. BIRGIT FISHER Esta padexeira alemá comezou gañando preseas en piragüismo para Alemaña Oriental (RDA) e despois para o país unificado. Oito ouros e catro pratas compoñen o seu botín olímpico nas seis edicións nas que participou. Tiña unha extraordinaria potencia, moi boa técnica e un tesón e tenacidade enormes, o que a mantivo en activo ata os 42 anos, malia que ameazara varias veces coa retirada ao longo dunha carreira sobranceira. 9. Cabeza. ALLYSON FELIX Sete ouros, tres pratas e un bronce no palmarés. Competiu en 100, 200 e 400 metros lisos. A primeira vez que a vin sentín que as súas pernas semellaban aboiar na pista, ao correr cun estilo único e elegante. Loitadora pola igualdade, foi quen de protestar contra o seu patrocinador (Nike) cando pretendeu rebaixarlle o soldo 70% despois de ser nai. A empresa recuou. "Sabía que podería prexudicar a miña carreira, mais non se pode cambiar nada co silencio", dixo. 10. Queixo. TEÓFILO STEVENSON O queixo de cristal sempre foi o punto feble para un boxeador. Stevenson no tiña ese problema. Nunca saberemos o valor real do púxil cubano Teófilo Stevenson no ring. Gañou tres medallas de ouro consecutivas nos pesos pesados. Durante eses anos chegaron ofertas mareantes para se pasar ao profesionalismo. Ofrecéronlle un millón de dólares por contender diante de Joe Frazier co campionato mundial en xogo, pero rexeitou a oferta porque se sentía feliz en Cuba co agarimo da súa xente. 11. Cerebro. DICK FOSBURY / DEBBIE BRILL Para entrar na historia por realizar algo diferente a todos os demais competidores é necesario ter un cerebro esperto e intelixente. No salto de altura pasábase o listón coa técnica de rolo ventral ata que chegou o estadounidense Dick Fosbury e decidiu saltar de costas para se adxudicar a vitoria olímpica, unha técnica que leva por nome o seu apelido e perdurou no tempo. Só queda un asunto no ar que pon o punto escuro nesta idea tan brillante. O seu adestrador e o propio atleta recoñeceron que copiaron o estilo dun salto que lle viran facer á adolescente canadense Debbie Brill, quen resultou esquecida na historia e foi tres veces olímpica. O seu mellor posto, quinta en 1984. 12. Boca. SIMONE BILES Que fermoso ver na boca de Simone Biles un sorriso delator de que deixou atrás os problemas de ansiedade que non lle permitiron participar en Toquio. A súa conquista de sete medallas olímpicas (4 de ouro) non está á altura dunha competidora excepcional, unha revolucionaria da ximnasia que fala claro. En 2022 demandou o FBI porque sabían que o adestrador Nassar estaba acusado por abusar de ximnastas (entre elas a propia Biles) e non actuaron a tempo. 13. Lingua. MICHAEL JORDAN Para esta parte do corpo empregamos a retranca. É certo que Michael Jordan botaba a lingua a pacer cos rivais co chamado trash-talking para tentar descentralos, pero en Barcelona o Dream Team non necesitou desas artes porque eran moi superiores aos adversarios, cun equipo colosal no que Jordan, Magic e Bird eran os xefes. Como xogador seguramente é o máis grande da historia. O da lingua vén a conto porque nas fotos de partido adoitaba saír con ela fóra da boca. 14. Ouvido. MICHELINE OSTERMEYER Un caso único, gañadora de dúas medallas de ouro e unha de bronce en tres modalidades diferentes. Que subise ao podio en lanzamento de peso e disco aínda ten as súas pequenas semellanzas; que engadise o salto de altura, onde foi terceira, é algo fóra do común para unha lanzadora. A francesa fixo ese triplete nos Xogos de 1948. Cando abandonou a súa carreira deportiva seguiu tocando o piano, algo que facía dende os catro anos, e chegou a ser unha reputada concertista. 15. Ollos. EDOARDO MANGIAROTTI O esgrimista italiano gañou 13 medallas olímpicas (6 de ouro, 5 de prata e 2 de bronce) nas cinco edicións nas que participou nun deporte presente desde os primeiros Xogos e no que ollos e faciana están cubertos por unha mascara. Cómpre ter unha boa visión para realizar os tocados e saber por onde pode atacar o adversario. O transalpino é un exemplo a seguir pola súa enorme calidade. A súa habelencia competitiva centrouse nas modalidades de sabre e florete.